หลังจากเกิดเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา พลอยใสที่รู้สึกตัวขึ้นมาก็พบว่าชายหนุ่มที่เอาแต่พร่ำบอกว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงไร้ค่านั้นได้หายไปจากบนเตียงเสียแล้ว
เธอค่อยๆ ลุกขึ้นจากเตียงและเดินออกไปยังริมระเบียงเพื่อสูดอากาศบริสุทธิ์ในยามสายของวันใหม่ และใช้สายตามองทอดไปยังท้องทะเล และฟังเสียงคลื่นกระทบชายหาดอย่างผ่อนคลาย
ในขณะที่เธอยืนอยู่ริมระเบียงก็นึกถึงค่ำพูดเมื่อคืนที่เรียวตะพูดไว้กับเธอ ทำให้เธอนั้นยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่เพียงลำพัง
ก๊อกๆๆ...
ในขณะที่เธอกำลังนึกคิดอยู่นั้น จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอจึงเดินไปเปิดประตูเพื่อดูว่าใครมาหาเธอทันที
เมื่อเปิดประตูขึ้นมา เธอเองก็คิ้วขมวดชนกันเล็กน้อย เมื่อเซย์จิปรากฎอยู่ต่อหน้าเธอ
“ทำไมนายมาอยู่ที่นี้ได้ล่ะเซย์จิ เรียวตะให้นายไปช่วยดูงานอยู่ที่ญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ??” หญิงสาวถามออกมาอย่างงุนงง
“ครับ แต่เผอิญว่าที่ญี่ปุ่นมีปัญหานิดหน่อยที่ผมไม
