"คี~"
เพราะน้ำเสียง และกลิ่นคุ้นเคยที่สัมผัสได้ คนที่ชนเข้ากับเธอคือคีรินทร์ เพราะเเรงปะทะก่อนหน้าทำให้เธอเกือบหน้าหงาย ดีที่คีรินทร์คว้าเอวบางดึงเข้าประชิดตัวไว้เสียก่อน
"อื้อ "
"ไปไหนมา ทำไมปล่อยให้ข้าวรอนานขนาดนี้!"
น้ำเสียงติดจะเป็นการตำหนิจากหญิงสาวสวยในอ้อมอก เธอทำหน้าบึ้งตึงเล็กน้อยราวกับไม่พอใจเขา
"พอดีเตรียมของขวัญวันเกิดให้ข้าวไง"
"จริงเหรอ?"
ข้าวหอมผละตัวออกจากอ้อมเเขนของชายหนุ่มทันที ก่อนที่จะรีบเปลี่ยนสีหน้าและจ้องมองชายหนุ่มอย่างตั้งใจ ทว่า! เมื่อเธอมองหน้าเขาชัดๆ จึงสังเกตุได้ว่าดวงตาของคีรินทร์แดงก่ำจนหน้ากลัว !
"คีเป็นอะไร!? ร้องไห้ทำไม"
เสียงร้องที่ติดจะเป็นการตะโกนเสียมากกว่า เธอตกใจจนสร่างเมาไปชั่วขณะ เมื่อเห็นอาการของชายหนุ่มตรงหน้า มือเรียวที่สั่นเทารีบยกขึ้นจับใบหน้าหล่อหมุนซ้ายขวาอย่างคนห่วงใย
เพื่อนเธอร้องไห้? เขาร้องไห้ทำไม? เพราะอะไร?
"ไม่ต้องสนใจหรอ
