ข้าวหอมที่ขนาดเมาหนัก เมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนบอกชัดเจน จู่ ๆ ก็ตัวเเข็งทื่อไม่ต่างกัน เธอค่อย ๆ ประคองสติและร่างกายหันไปมองบุคคลผู้มาใหม่ทันที
ร่างสูงตรงหน้ากัดฟันกรอด! ชายสวมเเว่นใบหน้าหล่อเหลา กำลังยืนกำหมัดแน่น กรามหนาขบกันจนปูดนูน พายุพยายามอดกลั้นอารมณ์อย่างสุดกำลัง บรรยากาศโดยรอบสัมผัสได้ถึงความบรรลัยเสียยิ่งกว่าบรรลัย!
สายตาพายุที่มองมาตอนนี้แทบจะฉีกเนื้อทุกคนออกเป็นชิ้น ๆ เจแปนที่พอได้สติก็ตกใจไม่ต่างกัน ไม่เคยมีใครเห็นพายุในลักษณะอาการแบบนี้มาก่อน รับรู้ถึงรังสีอำมหิตจนทุกคนถอยกรูกันออกห่าง รักเพื่อนก็รัก แต่กลัวอาเพื่อนก็กลัว!
"ฉิบหายไหมละมึง!!!"
กวางที่นั่งอยู่หันมาเจอพอดีถึงกับอุทานด้วยความตกใจ รีบวิ่งมาหมายจะช่วยเพื่อนอธิบาย แต่ข้าวหอมกลับโดนผู้ที่เพื่อน ๆ ต่างเข้าใจว่าเป็นอาอุ้มตัวลอยด้วยแขนเพียงข้างเดียวออกไปเป็นที่เรียบร้อย ไม่มีใครไหนเลยสักคนที่จะกล้าเข้ามาขวาง เพียง
