ธรรมดาที่แสนพิเศษ(ต่อ)

1612 คำ

"..…." หญิงสาวตกใจเล็กน้อยที่เขามายืนอยู่ตรงนี้ ปกติเธอกับพายุจะไม่ออกมาทานอาหารด้านนอกบ่อยนัก หรือถ้ามีพายุก็มักจะเลือกโซนวีไอพี มีแค่เขาสองคนไม่มีบุคคลที่สามสี่ห้า นั่งจ้องมองอย่างเช่นตอนนี้ นี่เขาเลิกกลัวเป็นข่าวเเล้วอย่างนั้นหรือ? "ทำไมต้องมองหน้ากันแบบนั้น หืม?" พายุที่ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเพื่อรอก๋วยเตี๋ยวที่สั่งไว้อย่างใจเย็น นี่เป็นครั้งแรกที่เขามานั่งกินอาหารแบบนี้ ตอนแรกก็เขิน ๆ นิดหน่อย แต่เอาเข้าจริง ๆ มันดูสบาย ๆ ง่าย ๆ ไม่ได้น่าอึดอัดอยางที่คิด ภายในร้านมีโต๊ะอยู่ไม่กี่โต๊ะ ซึ่งตอนนี้มีลูกค้านั่งเต็มหมดแล้วทั้งชายหญิง ส่วนมากจะเป็นกลุ่มนักศึกษา ทุกคนต่างจ้องมองมายังโต๊ะที่สองคนนั่งอยู่ก่อนจะหันไปยิ้ม บ้างทำท่าซุบซิบ บ้างยกมือถือขึ้นมาแอบถ่ายไม่ใช่เขาไม่เห็นเพียงแค่แกล้งเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ก็เท่านั้น เอาสิ...อยากเปิดตัวแม่สาวน้อยนี้จะแย่... "ไม่กลัวหรือไง?" "กลัวอะไรเหรอ?"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม