ยิ่งเห็นอาการนั้นของลูกสาว ผู้เป็นบิดายิ่งโกรธเกรี้ยวจนโรคหัวใจที่สงบเงียบไปนานกำเริบขึ้นมาอีกครั้ง ลมหายใจเขาค่อย ๆ ติดขัด แล้วทรุดฮวบลงตรงนั้น ดาริการีบพุ่งเข้าไปพยุงเขาขึ้น
“ ว้าย คุณท่านคะ คุณท่านเป็นอะไร นี่ ใครก็ได้ที่อยู่ข้างนอกเข้ามานี่ด่วนเลย คุณท่านเป็นลม ! ” เหล่าบริวารที่อยู่แถวนั้นวิ่งซ่านกันเข้ามาช่วยกันหายาลม ยาดม ยาหม่อง
“ ต้องพาคุณพ่อไปโรงพยาบาล นี่คุณพ่อไม่ได้เป็นลมธรรมดา อาการหัวใจน่าจะกำเริบ เตรียมรถไปโรงพยาบาลเร็ว ” เริงรตีร้องสั่งก่อนจะคลานลงมาบีบแข้งบีบขาบิดา
“ คุณพ่อคะ รตีขอโทษ ” ท่านสุวัฒน์พยายามหายใจเอาอากาศเข้าปอดให้มากที่สุด ก่อนจะระล่ำระลักเอ่ยบอกลูกสาว
“ เก็บเสื้อผ้าเท่าที่จำเป็น แกต้องไปอยู่เมืองนอกสักพัก ด่วนที่สุด ! ”
ท่ามกลางความโกลาหลนั้น มีบุคคลหนึ่งที่แอบยกมุมปากยิ้มเยาะด้วยความสาแก่ใจ สาแก
