“คนบ้า” พลอยวารินทร์แหว “ฉันจริงจังอยู่นะ ฉันไม่สนแพ็กเกจบ้าบอของคุณที่ยัดเยียดตัวเองมาให้หรอก”
“ของดีนะคุณ ถ้าผมเป็นสินค้าก็เป็นระดับลักซ์ชัวรี่”
“แต่ฉันไม่ได้นิยมของแถมไม่ว่าจะถูกจะแพงจะลักซ์ชัวรี่หรือแจกฟรีถ้าไม่อยากได้ก็คือไม่อยากได้ ใส่พานมาถวายฉันก็ไม่เอา”
เธอว่าเขาแล้วฟาดมือลงไปกะให้โดนที่แก้มสากระคายแต่เขาสัญชาติญาณไวจับมือเธอไว้ทัน พลอยวารินทร์ตกใจดึงมือกลับแต่ไม่ทันเมื่อเฮย์เดนดึงมาจูบช้า ๆ
“ผมก็จริงจังเหมือนกัน ถึงเพนต์เฮาส์พอดีเราหยุดเถียงกันสักพักเถอะ ไข่มุกหลับอยู่ผมไม่อยากให้แกตื่น ผมจะอุ้มแกขึ้นไปเอง”
พลอยวารินทร์หยุดโมโห ช่วยเฮย์เดนประคองไข่มุกขึ้นมาอุ้มไว้แนบอก ไข่มุกหลับสนิทแม้ถูกพ่อประคองขึ้นมาแล้ว หนูน้อยกำลังผจญภัยในโลกแห่งความฝันจึงหัวเราะออกมาเบา ๆ เฮย์เดนมองลูกสาวด้วยแววตาไม่เข้าใจ
“ไข่มุกเป็นอะไรไป”
“ละเมอไงคะ ขนาดหลับยังหัวเราะเพราะช่วงนี้ดื้อมากมีพ่อให้ท
