แต่ผู้หญิงคนอื่นนั่นเป็นเพียงตัวแทนของเธอ แต่ครั้งนี้เป็นความจริงที่เขาได้จูบและสัมผัสเธออย่างใกล้ชิดอีกครั้ง
เฮย์เดนไม่ใช่แค่คิดแต่มือไม้ซุกซนของเขากำลังพยายามเปลื้องผ้าของพลอยวารินทร์ออกด้วย
“อย่าค่ะ คุณจะทำให้ฉันรู้สึกผิด”
“ผิดตรงไหน ในเมื่อเราจะแต่งงานกันอยู่แล้ว”
“แต่ฉันยังไม่รับปากคุณ” เธออ้อมแอ้มตอบ พลางเบี่ยงหน้าหลบหนีการจูบจากเขาที่ซุกซนไล้วนอยู่ตรงใบหูกับซอกคอ
“ก็รับปากมาสิ เรื่องจะได้จบ” เฮย์เดนชอบการต่อรองแบบนี้จัง เขาคิดว่ามันทำให้พลอยวารินทร์ใจอ่อนได้ง่ายมากกว่าการคุยกันปกติ
“คุณก็คิดแต่ว่าฉันง่าย” เธอยังเถียงแต่เฮย์เดนไม่ยอมเถียงด้วย เพราะกลัวจะเสียบรรยากาศที่กำลังดีลงไป โอกาสพิเศษที่ลูกหลับสนิทแบบนี้ยิ่งหายากอยู่ด้วย
“ผมไม่เคยคิดว่าคุณง่ายเลยสักนิด พระเจ้าเป็นพยานให้ผมได้ ตั้งแต่เราได้เจอกันอีกครั้งในใจผมมีแต่แม่ของไข่มุกเท่านั้น” เจอลูกอ้อนขนาดนี้ก็ทำให้พลอยวารินทร
