“สุดยอดมากที่รัก"
พลอยวารินทร์ทำให้ความต้องการที่แขวนค้างเติ่งมาเกือบสี่ปีวางลงได้ในวันนี้ เขาคำรามเสียงต่ำอีกครั้ง ก่อนโจนจ้วงตัวตนเข้าไปเต็มแรง ครั้งนี้ขาเตียงหัก เตียงที่ว่าแข็งแกร่งยังทานทนรับน้ำหนักการโหมกระหน่ำอย่างบ้าคลั่งของเฮย์เดนไม่ได้
“พลั่ก ...”
เสียงขาเตียงหัก พอดีกันกับที่เฮย์เดนระเบิดความสุขออกมาเป็นสายธารรักที่ข้นเหนียว พลอยวารินทร์ตกใจจนเกือบหวีดร้อง ดีที่เธอเก็บเสียงตัวเองได้ทันแล้วมองเตียงที่หักลงด้วยความตกใจแกมอับอาย
ใบหน้าหวานแดงซ่าน มองคนตัวโตด้วยสายตากล่าวหา
“อายคนอื่นเขาไหม จะบอกกับทุกคนยังไงทีนี้” ก็ใครกันจะย้ายเตียงขนาดคิงไซส์ออกไปทิ้งเองได้ ยังไงก็ต้องให้ผู้ชายเข้ามาช่วยกันแบกหามออกไป คงไม่พ้นพวกบอดี้การ์ดของเขาแล้วเธอจะเอาหน้าไปซุกตรงไหน
“...”
“ใครมาเห็นเขาคงเอาไปลือกัน คุณทำบ้าอะไร ฉันอายมากนะคะ”
เฮย์เดนเพิ่งจะถอดถอนตัวตนออกมา เขายิ้มปนขำเดินไปหยิบเสื
