63

1168 คำ

เฮย์เดนดันหน้าเพื่อนรักออก “ไม่บอกโว้ย ว่าแต่เมื่อกี้ชมหรือหลอกด่า” “ชมสิวะ นี่โตขึ้นยกให้ลูกชายฉันนะ เหมาะกันดี” เฮย์เดนพลันสีหน้าบึ้งตึง “ไม่มีทาง นายมันเพลย์บอย ลูกคงเชื้อไม่ทิ้งแถว ฉันพูดตรง ๆ ฉันไม่ไว้ใจ” “ไอ้นี่ปากดี นายมันไม่ใช่เพลย์บอยงั้นสิ” โดมินิกว่ากลับ “แขวนนวมไปแล้วโว้ย” เฮย์เดนยืนยันหนักแน่น พูดคุยกันอีกหลายประโยค แต่เฮย์เดนยังสงสัยอาหารจานแปลกของเพื่อน “บอกหน่อยสิกินไอ้ไข่ดำ ๆ กลิ่นฉุน ๆ นี่มันกินแล้วดียังไง” โดมินิกลอบยิ้มแล้วกระซิบเพื่อนรักเบา ๆ เฮย์เดนหน้าเปลี่ยนสีหลังจากฟังสรรพคุณที่โดมินิกสปอยล์ให้ฟัง “มันดีขนาดนั้นเลยหรือวะเดฟ ฉันไม่อยากเชื่อ” ทั้งที่จริงโดมินิกเติมแต่งไปเองทั้งนั้น เขากินเพราะชอบไข่รสชาติเข้มข้น มัน ๆ ที่เข้ากับน้ำยำรสชาติไม่จัดมาก เปรี้ยวเผ็ดพอดีจึงติดใจให้พบขวัญทำให้กินบ่อย ๆ “สนใจไหม ถ้าสนใจเดี๋ยวให้พบขวัญเอามาให้ก็ได้ ได้ของแล้วจะเอาไ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม