“ไข่มุกทำนมหกบนที่นอนของแด๊ดแบบนี้แล้วคืนนี้แด๊ดจะนอนที่ไหนนะ แด๊ดคงไม่มีที่นอนแล้ว”
หนูน้อยปล่อยจากมือพ่อแล้วค่อย ๆ เดินเข้าไปจับมือคนเป็นแม่แล้วเขย่าเบา ๆ “มามี้ใจดีให้แด๊ดดี้ไปนอนกับมามี้ด้วยนะคะ ไม่ต้องเอานมให้แด๊ดกิน ไม่ต้องห่มผ้าให้ ไม่ต้องเล่านินทานให้ฟังก็ได้ แด๊ดเขาเลี้ยงง่ายนะคะ นะคะ”
เฮย์เดนกลั้นยิ้มทั้งที่จริงอยากจะขำออกมา พลอย
วารินทร์หน้าตึงขึงตามองมาที่พ่อของไข่มุก สีหน้าเขาบ่งบอกว่าหนักใจ เธอคงคิดว่าเขาแอบเสี้ยมให้ลูกมาพูดแต่เขาไม่ได้ทำ ใครจะไปเชื่อว่าเด็กตัวเล็ก ๆ จะคิดเองและพูดเองได้
“ผมเอ่อ... ผมนอนที่พื้นก็ได้ คุณสบายใจได้ ผมไม่ขอเข้าไปนอนในห้องของคุณหรอก” เฮย์เดนเลือกที่จะตัดปัญหาไม่อยากให้พลอยวารินทร์คิดมากว่าเขาเอาเรื่องมาหาลูกเป็นการบังหน้าเพื่อจะมาหาเศษหาเลยกับเธอ
พลอยวารินทร์ถอนใจ “ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย โซฟาในห้องรับแขกยังเปียกคงนอนไม่ได้ คืนนี้คุณนอนบนโซฟาใ
