เฮย์เดนกัดฟันกรอด ความมั่นใจในตัวเองถูกพลอย
วารินทร์บดขยี้ทำลายลงไม่มีเหลือ “ผมไม่ได้คิดแค่ครั้งที่สอง แต่สาม สี่ ห้า ฯลฯ ผมก็คิดว่ามันจะตามมาติด ๆ แล้วคุณก็ห้ามผมไม่ได้ด้วย”
พลอยวารินทร์ฟังจบด้วยความโมโห “ผู้ชายมักมากจะแต่งงานอยู่แล้วยังมาหว่านเสน่ห์หาเศษหาเลยไปทั่ว ไม่มีทางค่ะที่ฉันจะยอมมีครั้งที่สอง สาม สี่ ห้ากับคุณ นู่น... กลับไปที่โซฟาของคุณซะไม่อย่างนั้นฉันจะให้คุณออกไปนอนนอกห้อง” เธอไล่อย่างไม่ไว้หน้า ถ้าเขาจะไล่เธอกลับเมืองไทยตอนนี้เธอก็จะกลับแต่จะขโมยไข่มุกไปตายเอาดาบหน้าด้วย
พลอยวารินทร์ยืนจ้องเขาเขม็ง ส่วนเฮย์เดนก็หน้ามืดทะมึนขึ้นเรื่อย ๆ เขาแค่นเสียงในลำคอ ก่อนจะพูดเสียงเย็นชาติดกระด้างใส่ “ถ้านอกห้องมีคุณนอนเป็นเพื่อน ให้ผมนอนตรงไหนก็ได้” อันที่จริงเฮย์เดนจะจัดการฉุดกระชากลากถูพาเธอไปปู้ยี่ปู้ยำบนเตียงเสียก็ได้แต่เขาไม่ทำ และไม่คิดจะทำแค่อยากแกล้งเธอให้กลัวเท่านั้น
ฟากพลอ
