ลักขณากลับมาถึงบ้านตอน 11 โมงเช้า คนที่ยืนจ้องมองจากหน้าต่างภายในห้องนอน คิ้วเข้มถึงกับขมวดเข้าหากัน เมื่อเห็นผู้ชายขับรถมาส่งภรรยาของตนถึงหน้าบ้าน กลับรู้สึกไม่พออกพอใจ ฝ่ามือหนากำแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดปูนขึ้นมา จ้องมองภาพเบื้องล่างรู้สึกโกรธเคืองอยู่ไม่น้อย
"หายหัวไปทั้งคืน ที่แท้ก็ไปกับผู้ชาย"
ทันทีที่รถคันนั้นวิ่งออกจากหน้าบ้าน ร่างสูงของปัทกรณ์ก็เดินจ้ำอ้าวลงไปชั้นล่างของบ้านอย่างไม่รอช้า
ลักขณาเดินเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่ด้วยความรู้สึกที่เหนื่อยเพลีย ถึงแม้ว่าเมื่อคืนนี้จะนอนหลับดีกว่าทุกคืนที่ผ่านมา แต่ก็ยังทำให้ร่างกายรู้สึกอ่อนเพลียอยู่มาก
"กลับมาได้แล้วหรือไง หายหัวไปทั้งคืนไปอยู่กับชู้มางั้นสิ"
เสียงทักทายจากคนเป็นสามีก็ดังขึ้น ทำให้หญิงสาวที่กำลังถอดรองเท้าจะหยิบเก็บเข้าไปภายในตู้ถึงกับต้องชะงักมือ พร้อมกับปรายสายตาหันไปจับจ้องมองหน้าของสามีอย่างรู้สึกไม่พอใจกับคำพูดของเขาม
