บอม...
ผลั่ก!!! ประตูห้องทำงานถูกผลักเข้ามาอย่างแรงโดยที่ไม่มีการส่งสัญญาณใดๆเลยก่อนหน้านี้ผมเงยหน้าจากเอกสารที่กำลังรีบเซ็นเพราะอีกเดี๋ยวเอิงเอยจะมาผมไม่อยากให้แกนั่งรอผมทำงานนานๆ
"อาบอมเรามีเรื่องต้องเคลียร์กันค่ะ" ผมมองหน้าคนที่ผลักประตูเข้ามาที่มาพร้อมน้ำเสียงไม่พอใจจนผมงงไปหมดแล้วที่บอกว่าเคลียร์ๆอะไรผมไม่เข้าใจ
"พี่บอมคะหน่อยขอโทษนะคะคือจู่ๆเด็กคนนี้ไร้มารยาทถือวิสาสะเปิดเข้ามา แกออกไปได้แล้วไป!!" เลขาของผมวิ่งเข้ามาในห้องแล้วเอ่ยปากไล่เอิงเอยต่อหน้าผมจนผมงงหนักกว่าเดิม
"พี่บอม?? อาบอมคะทำไมเลขาของอาบอมถึงเรียกอาบอมแบบนี้คะ หรือว่าสนิทกันมาก" เอิงเอยเดินเข้ามาแล้วยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าผมแล้วถามอย่างเอาเรื่อง
"ฉันบอกให้แกรีบออกไปไงไม่ได้ยินรึไงห๊ะ" นิดหน่อยปรี่เข้ามาพยายามจะกระชากแขนเอิงเอยให้ออกไปจากห้องให้ได้
"หยุด!!!แล้วก็ปล่อยแขนคู่หมั้นของผมเดี๋ยวนี้" ผมตะคอกเสียงดังใส่ทันทีอ
