เอิงเอย...
เรานั่งรถตู้จากสนามบินมาถึงไร่ชากันแล้วซึ่งเดินทางจากในตัวเมืองมาเกือบสามชั่วโมงบอกเลยว่าทั้งเหนื่อยแล้วก็เพลียมากแต่พอมาถึงแล้วฉันก็รู้สึกหายเหนื่อยไปทันทีเพราะที่นี่อากาศดีมากสวยมากฝนน่าจะเพิ่งหยุดตกทำให้มองเห็นไร่ชาเขียวขจีไหนจะมีหมอกปกคลุมไปทั่วทั้งไร่อีกเป็นภาพที่สวยมากๆถ้าได้มากับอาบอมคงจะฟินกว่านี้ พอคิดถึงเขาฉันก็อยากจะร้องไห้ออกมาอีกแล้ว ไม่ได้สิฉันต้องเข้มแข็งห้ามงี่เง่าเอาแต่ใจเหมือนที่ยัยเอมิเตือนเพราะอาบอมไม่ชอบคนงี่เง่าเอาแต่ใจไร้เหตุผล
"สวยเนอะแกว่ามั้ยอากาศก็ดี๊ดี" ยัยเอมิเดือนมายืนอยู่ข้างๆแล้วสูดอากาศเข้าเต็มปอด
"อื้มมสวยมากเลย ฉันอยากมีบ้านอยู่ที่นี่จังอากาศดีมากๆเลยแกว่ามั้ย"
"ขออาบอมสิฉันเชื่อว่าอาบอมต้องตามใจแกแน่ๆ"
"ไม่เอาอ่ะอาบอมไม่มีทางตามใจฉันแน่"
"แต่ถ้าแกชอบอาบอมไม่ขัดหรอกเชื่อฉันสิ"
"ขนาดฉันขอร้องให้มาอาบอมยังไม่ยอมมาเลย" ฉันเริ่มเศร้าอีกแล้ว
