ขยี้รักนอกสังเวียน

นักมวยเนื้อหอม

นิยายเรื่องนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น 3 เรื่อง

ได้แก่

1.ขยี้รักนอกสังเวียน

2.อาบังจ๋าเมื่อไหร่จะพอ

3.ดาราหนุ่มคลั่งกาม

บทนำ

ขยี้รักนอกสังเวียน

เป๊ง...เป๊ง.....

เสียงระฆังดังขึ้นแสดงสัญญาณหมดเวลาในยกสุดท้ายของการแข่งขันชกมวยไทย ศึกวันทรงชัย ซึ่งเป็นการชกของคู่เอกของรายการ

เมื่อกรรมการรวบรวมผลการแข่งขันเสร็จสิ้น กรรมการบนเวทีก็ชูมือให้กับผู้ชนะและมอบเข็มขัดกับเงินรางวัลตามลำดับ

แต่ผู้แพ้อย่าง... แสนรัก ป.ปราการ ถึงแม้จะพ่ายคะแนนคู่แข่งไปแบบฉิวเฉียด แต่เขากลับชนะใจผู้ชมแบบขาดลอย

เสียงเชียร์ที่กระหึ่มและดอกไม้มากมายล้นหลามที่ถูกส่งมาจากแฟนมวยและแฟนคลับสาว ๆ ทั้งสาวเล็กและสาวใหญ่ ทำให้เขากลายเป็นนักมวยเนื้อหอม ที่ไม่ต่างกับพระเอกลิเกที่มีแม่ยกตามเป็นพรวน

ด้วยหน้าตาที่หล่อเหลา นัยน์ตาสีฟ้าสวย เพราะเป็นลูกครึ่งตะวันตก จมูกโด่งเป็นสัน คิ้วเข้ม ไว้หนวดเคราบาง ๆ ดูเซ็กซี่ไม่ต่างจากเดวิด เบคแคม และรูปร่างที่สูงใหญ่ กล้ามเนื้อเป็นมัด ๆ ดูสมส่วนงดงาม

ทำเอาสาว ๆ ทุกคนที่ได้เห็นแทบละลาย ยิ่งตอนที่แสนรักต้องใส่กางเกงในเพียงตัวเดียวเพื่อขึ้นชั่งน้ำหนักด้วยแล้ว แฟนคลับสาว ๆ เต็มห้องจนล้นออกไปด้านนอกกันเลยทีเดียว

หลังจากนักมวยหนุ่มสุดฮอตรับดอกไม้และของขวัญจากแฟน ๆ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาและพี่เลี้ยงทั้งสามคนก็เดินกลับเข้าห้องพักนักกีฬา

“ไอ้แสน...กูบอกมึงแล้วใช่ไหม ว่าถ้ามึงอยากจะชนะในเกมส์นี้ มึงต้องตั้งใจให้มันมากกว่านี้ มึงต้องซ้อมมากกว่านี้ และมึงก็ต้องมีระเบียบวินัยให้มันมากยิ่งกว่านี้....

“นี่ถ้ากูไม่เห็นแกหน้าแม่มึงนะ กูไล่มึงออกจากสังกัดไปนานแล้ว”

เสียงด่าทอใส่อารมณ์ของ ลุงกุ่ย เจ้าของค่ายมวย ป.ปราการ ก่อนจะเดินเกรี้ยวกราดออกจากห้องพักไป

“วัน ๆ ก็ดีแต่เข้าหาลูกสาวบ้านนั้นที ลูกสาวบ้านนี้ที ไอ้เรื่องเจ้าชู้นี่ไม่ต้องซ้อม เพราะมันเป็นโดยสันดาน”

“ครับ ผมยอมรับว่าผมสันดานไม่ดี มีอะไรอีกไหมครับ...คุณพิมผกา จะว่าอะไรก็ว่ามาเลย ได้ทีแล้วนี่”

“มี!!! ฉันมีเรื่องด่านายอีกเยอะ นายแสน ไอ้คนขี้แพ้ ไอ้คนไร้น้ำยา หมดแรงล่ะซิท่า จะโดนคู่ต่อสู้น๊อคตั้งแต่ยกแรก ๆ แล้วล่ะสิ เรี่ยวแรงมีอยู่น้อยนิด แต่ริจะมีเมียเยอะ...หึ”

“ผมจะมีเมียสักกี่คน แล้วมันไปเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย อีกอย่าง...นี่มันก็เรื่องส่วนตัวของผมนะคุณพิมผกา”

“นายจะมีเมียกี่คนมันก็เรื่องของนาย ถ้านายไม่ได้เป็นนักมวยในค่าย ป.ปราการ”

“แหม...ผมเองก็ไม่ได้แพ้บ่อย ๆ นะคุณ ชนะคะแนน ชนะน็อคก็ถมเถไป ทำไมไม่คิดกันบ้าง “

“อ๋อ...นี่แพ้แล้วยังจะปากดีอีกเหรอ ใช่ซิ...นายมัน พ่อนักมวยเนื้อหอมนี่ ว่านิดว่าหน่อยไม่ได้แล้วซิ ยิ่งตอนชั่งน้ำหนักนี่ เห็นแม่ยกยืนกันเต็มห้องไปหมด สายตาจับจ้องมาที่เป้ากางเกงในตุง ๆ กันเป็นแถว แทบจะไม่มีที่ให้เจ้าหน้าที่เขาทำงานกันเลย”