พี่แสน..แสนคึก
533 คำ
“เฮ๊ย...แล้วเอ็งจะมาตะโกนใส่หูพ่อทำไมวะนังพิม!!! เอ่ออีนังนี่ เป็นเดือดเป็นร้อน ทำอย่างกับเป็นเมียไอ้แสนมันงั้นแหละ”
“พ่ออ่ะ...พูดอะไรเนี่ย โอ๊ย...ไม่มีทางหรอก ต่อให้ผู้ชายหมดโลก ฉันก็ไม่มีทางเอาไอ้แสนมันมาทำผัวหรอก ไม่มีทาง”
พิมผกาเป็นผู้หญิงที่ดูแลใส่ใจในรูปร่างของตัวเองเป็นอย่างมาก ด้วยความที่เธอเป็นลูกสาวเจ้าของค่ายมวย ได้เห็นได้สัมผัสกับการฟิตซ้อมของนักมวยอยู่ตลอดเวลาตั้งแต่เด็กจนโต เลยถูกปลูกฝังเป็นนิสัย
ปกติเธอจะออกกำลังกายด้วยการวิ่งบนลู่วิ่งในโรงยิมของค่าย ซึ่งแตกต่างกับนักมวยที่จะออกไปวิ่งกันนอกค่าย
นอกจากนั้น เธอก็จะมาลงนวม ชกกระสอบทรายบ้าง มีคนล่อเป้าให้บ้าง เรียกได้ว่าเธอฟิตแอนด์เฟิร์มไม่แพ้นักมวยผู้ชายในค่ายเลยทีเดียว
“อ้าวนังพิม วันนี้นึกยังไงเนี่ยถึงได้มาลงนวมตั้งแต่เที่ยงวัน เอ็งไม่ร้อนรึไงวะ”
“ไม่จ้ะพ่อ ฉันแค่อยากจะระบายอารมณ์นิดหน่อย เลยมาเรียกเหงื่อซะหน่อย”
“ไอ้แสนล่ะ คู่กัดเอ็งไปไหนซะล่ะ ไม่เห็นมันมาล่อเป้าให้เลย”
“ช่างมันเถอะพ่อ เมื่อวานมันเพิ่งจะชกแพ้ไป ป่านนี้คงจะนอนร้องไห้ขี้มูกโป่งอยู่ที่บ้านล่ะมั้ง”
“เอ็งก็พูดไปเรื่อย เดี๋ยวลงนวมเสร็จเดินไปดูมันหน่อยนะ พ่อว่าจะให้มันขับรถไปทำธุระให้ซะหน่อย”
“จ้ะ...พ่อ “
พิมผกาหลังจากที่ชกกระสอบทรายเสร็จแล้ว เธอก็เดินออกไปทางด้านหลังของค่ายมวย ลัดเลาะไปตามคันนา เพื่อจะเดินไปตามแสนรักตามคำสั่งของพ่อ
“อ้าส์........ซี๊ด........โอ้วส์...........”
เสียงร้องครางแสดงอารมณ์ซาบซ่านของหญิงสาวดังลงมาจากบ้านไม้เก่า ๆ ที่มีใต้ถุนสูงแค่หน้าอกหลังหนึ่ง ซึ่งอยู่ริมคันนาไม่ใกล้ไม่ไกลจากค่ายมวย ป.ปราการเท่าไหร่นัก
“อูยยยย” ลิ้นที่แลบออกมาจนยาวเหยียดของไอ้แสน ขณะกำลังละเลงสลับกับการสะบัดระรัวร่องกลางของกลีบเนื้อที่ฉ่ำแฉะของหญิงสาวเจ้าของเสียงครางนั่น
“อ๊า...” เธอร้องครวญครางพร้อม ๆ กับการเกร็งกระตุกไปทั้งตัวอยู่นานสองนาน เหมือนคนแทบจะขาดใจอยู่รอน ๆ เพราะเจ้าของลิ้นกระชากวิญญาณนั้น มีความชื่นชอบเป็นการส่วนตัวที่ได้เห็นหญิงสาวทุกคนที่ถูกเขาโลมเลีย นอนแดดิ้นทุรนทุรายกับความกระสันเสียวที่เขาบรรจงมอบให้
“อ๊อย...พี่แสนจ๋า...ลี่เสียวจนชาไปหมดทั้งตัวแล้ว พี่แสนจะเลียสาลี่ไปถึงไหนเนี่ย”
เสียงพูดกระเส่าของสาลี่ หญิงสาวคู่ขาคนล่าสุดของไอ้แสน ก่อนที่เธอจะผงกศีรษะขึ้นมามองผ่านเรือนร่างของตัวเองที่ไร้เสื้อผ้าลงไปยังเนินโหนกนูน ซึ่งมีใบหน้าคมคายของชายหนุ่มแนบชิดติดอยู่
“ก็น้ำของน้องสาลี่ออกจะหวานขนาดนี้ พี่แสนก็คงต้องกินนาน ๆ หน่อยซิจ๊ะ...”
- ผู้เขียน
