ตัวแปรที่มีชีวิต

453 คำ

เวลาผ่านไปร่วมสองเดือน แต่อชิราไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยดารินออกจากกรงทอง ตอนนี้เขาคืนโฉนดให้กับนายเกียรติเรียบร้อยแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมปล่อยดารินกลับไปอยู่ที่บ้าน ซึ่งหญิงสาวก็เลิกถามถึงในสิ่งที่เขาไม่มีคำตอบให้ เพราะเธอก็เริ่มปลง แต่ตอนนี้ที่เป็นปัญหาสำหรับเธอ ก็คือความเคยชินที่มีเขาอยู่ข้างกาย หากวันหนึ่งข้างหน้าเธอไม่ได้อยู่กับเขาแล้ว เธอก็คงจะรู้สึกเคว้งคว้างน่าดู “กลับมาแล้วเหรอครับคนสวย” เสียงทุ้มที่คุ้นเคยเอ่ยทักทายหญิงสาว หลังจากที่เธอเพิ่งกลับจากที่ทำงานมาก่อนหน้าเขาไม่นาน “ถ้ายังไม่กลับจะเห็นมั้ยคะ” หญิงสาวแสร้งสวนเขาไป “พูดจาแบบนี้เดี๋ยวพ่อก็ตบด้วยปากหรอก” ยังไม่ทันตั้งตัว พ่อคนตัวโตก็เข้ามาตบที่ปากด้วยปากของเขา ความหวานละมุนเกาะกินไปทั่วทั้งใจสองดวง ก่อนที่เขาจะยอมละริมฝีปากออกด้วยความเสียดาย เพราะต้องการให้คนตัวเล็กได้รับประทานอาหารที่เขาซื้อมาจากภัตตาคารระดับห้าดาว “คราวหลัง

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม