มิวากำชายเสื้อแน่น หัวใจเต้นรัวราวกับจะทะลุออกมานอกอก เธอกัดริมฝีปากเหมือนกำลังตัดสินใจเรื่องใหญ่ในชีวิต แล้วในที่สุด เสียงสั่นพร่าก็หลุดออกมาจากริมฝีปากนั้น
“ถะ… ถ้างั้นคืนนี้… เรามีอะไรกันอีกคืน… ได้ไหมคะ”
ไซม่อนที่กำลังติดกระดุมเสื้อคลุม ชะงักทันที
เขาหันกลับมา ดวงตาคมกริบไล่จับทุกการสั่นไหวในแววตาของเธอ
“เธอพูดอะไรออกมาน่ะ… รู้ตัวหรือเปล่า” เสียงเขาแผ่วต่ำ แต่น้ำหนักกลับทำให้ขาเธอแทบหมดแรง
มิวาก้มหน้าแทบมุดลงพื้น เสียงตอบเบาหวิว “รู้ค่ะ… และฉันก็ไม่ได้ล้อเล่น”
ไซม่อนก้าวเข้ามาใกล้ทีละก้าว จนเงาของเขาทาบลงบนร่างเล็กทั้งร่าง
เธอเงยหน้าขึ้นมาเพราะความต่างส่วนสูง และนั่นทำให้สายตาของทั้งคู่เกี่ยวกันแน่น
เขาใช้หลังนิ้วเกลี่ยแก้มของเธอเบา ๆ “รู้ใช่ไหม ว่าพูดแบบนี้… ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ”
มิวากลืนน้ำลายยากเย็น “ค่ะ…”
ไซม่อนค่อย ๆ ใช้ปลายนิ้วเชยคางเธอขึ้น จนใบหน้าของเธอเงยขึ้นรับจ
