อีกด้านของไซม่อน
ไซม่อนเอนกายพิงโซฟาในห้องพักหรู แสงไฟสลัวสะท้อนกับแก้วไวน์ในมือ ริมฝีปากเขาขยับเล็กน้อยขณะอ่านข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์
“วันนี้อยู่โรงพยาบาลกับน้องค่ะ”
ข้อความจากมิวาทำให้คิ้วเข้มขมวดเล็กน้อยโดยอัตโนมัติ
เขาพลิกโทรศัพท์ไปมาอยู่พักหนึ่ง ก่อนจะพิมพ์ข้อความส่งถึงพัตเตอร์ด้วยสีหน้าที่เรียบนิ่ง แต่แฝงความระแวดระวังอย่างชัดเจน
“ส่งคนไปเฝ้ายัยลูกไก่จนถึงเช้า จนกว่าเธอจะมาทำงาน เฝ้าแค่หนึ่งวัน ฉันอยากรู้ว่าเธอนอนที่โรงพยาบาลจริง หรือจงใจนัดไอ้ผู้ชายที่ชื่อพายนั่นไว้”
ไม่กี่อึดใจต่อมา พัตเตอร์ก็ตอบกลับอย่างรวดเร็ว
“เรียบร้อยครับ”
ไซม่อนวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะเบา ๆ จากนั้นหมุนแก้วไวน์ในมือช้า ๆ มองสีแดงของไวน์สะท้อนแสงไฟนิ่งงัน
มืออีกข้างเอื้อมไปหยิบกรอบรูปเล็ก ๆ ข้างโต๊ะ เป็นภาพถ่ายเด็กหญิงตัวเล็กในชุดนักเรียนที่กำลังยิ้มแฉ่ง
ดวงตาคมจ้องมองภาพนั้นอย่างลึกซึ้ง…
มิวา
เธอไม่เคยร
