เวลา 17.00 น.
มิวาเลิกงานเร็วกว่าปกติเพราะยังอยู่ในฐานะเด็กฝึกงาน หลังจากบอกลาวิเวียนด้วยรอยยิ้มเหนื่อย ๆ
“เจอกันพรุ่งนี้นะ”
จากนั้นเธอก็ค่อย ๆ เดินลงมายังลานจอดรถวีไอพี เท้าเล็กก้าวช้า ๆ เหมือนไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เห็นตรงหน้านั้นจริงหรือเปล่า
ไซม่อนยืนพิงรถคันหรู รออยู่ก่อนแล้ว สายตาเขามองตรงมาโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ
“ขึ้นรถสิ”
มิวาพยักหน้าเบา ๆ แล้วเดินอ้อมไปทางประตูหลังของรถตามสัญชาตญาณ
“คิดว่าฉันเป็นคนขับรถหรือไง มานั่งข้างหน้าสิ”
เสียงเข้มของเขาดังขึ้นอย่างห้วน ๆ
“คะ…ค่ะ”
มิวารีบตอบรับเสียงเบา ก้มหน้างุด ก่อนจะหมุนตัวเดินไปเปิดประตูฝั่งข้างคนขับอย่างเงียบ ๆ
เมื่อเธอนั่งลงเรียบร้อย กำลังจะเอื้อมมือไปคาดเข็มขัด เขากลับโน้มตัวมาจัดการให้เธอเสียเอง
“คาดเข็มขัดด้วย”
กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวเขาแตะจมูกเธออย่างไม่ทันตั้งตัว ลมหายใจของเขาอยู่ใกล้จนเธอต้องเม้มปากแน่น สองแก้มร้อนวูบโดยไม่อาจ
