“เมื่อวานไม่กลับบ้าน...วันนี้ก็น่าจะไม่กลับเหมือนกัน” เพราะนี่ก็เกือบสองทุ่มเข้าไปแล้ว “ใช่แล้ว พี่โอ๊ตเคยบอกว่า บางทีเขาไม่กลับบ้านเป็นสัปดาห์เลย กลับมาอีกทีหนวดเคราเฟิ้มเลย”
นินาราก็เลยไปที่ห้องของฟ้าประทาน เปิดประตูเข้าไปข้างในอย่างถือวิสาสะ เพราะมั่นใจว่าเขาไม่ได้อยู่ในห้องอย่างแน่นอน
“ทางสะดวก!”
เธอกวาดตามองไปโดยรอบ อย่างระแวดระวัง ราวกับแมวขโมย
“ถ้าโดนจับได้ ก็แค่บอกว่า...มาตรวจตามปกติ”
เธอเดินตรงไปยังเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน ก้มลงมองหากางเกงในของเธอที่ติดอยู่กับล้อเก้าอี้
“นี่ไง!” มันยังอยู่...แสดงว่าอีพี่ฟักมันยังไม่ทันเห็นน่ะสิ “มานี่!”
เธอพยายามดึงกางเกงในออกจากล้อที่หมุนเกลียวติดแน่น “ออกมาดิ!”
“ทำไรน่ะ!”
เสียงทักดังมาจากด้านหลัง ทำเธอสะดุ้งตกใจ เงยหน้ามองเจ้าของห้องด้วยยิ้มเจื่อนๆ
“พี่ฟัก...”
ใบหน้าคร้ามคมก้มมองเธอเหมือนจะกินเลือด
“เข้ามาในห้อง...ผู้ชาย” เขาย้ำ
