บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม เกนก้าวถอยจนหลังชนกับกำแพง ใบหน้าเล็กร้อนผ่าว น้ำตาคลอเต็มขอบตา
“พี่คีย์ หยุด” เสียงเธอสั่นพร่า ร่างเล็กพยายามผลักอกเขาออกไป แต่สองมืออันน้อยนิดของเธออ่อนแรงเกินจะต้าน คีย์โน้มลงใกล้ ดวงตาคมแดงก่ำเพราะทั้งฤทธิ์เหล้าและความเจ็บปวด
“เกนปฏิเสธได้ แต่ร่างกายเกนโกหกพี่ไม่ได้หรอก” คีย์พูดเสียงเย็นเฉียบ
ริมฝีปากร้อนแนบลงบดขยี้ลงบนปากอันอวบอิ่มที่เขาโหยหา ลิ้นหนาของคีย์สอดเข้าในโพรงปากของเกนอย่างเร่าร้อน ปลายลิ้นหนากวาดต้อนดูดดึงลิ้นบางอย่างบ้าคลั่ง สองมือของเกนทุบลงที่หน้าอกแกร่งของคีย์ เสียงเกนที่เอ่ยค้านในลำคอ ถูกคีย์กลืนกินลงไปแทบหมด เขากอดกระชับเกนแน่นขึ้นกว่าเดิม สักพักมือเล็กที่ทุบลงอกแกร่งก็อ่อนแรงลง กลายเป็นลูบไล้สัมผัสเขาแทน คีย์ยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะยอมถอนจูบออกเพื่อให้เธอได้หายใจ เขาซุกไซ้ลงที่ซอกคอ สูดดมกลิ่นกายหอมอ่อนๆที่เขาคิดถึงเหลือเกิน ความอ
