นทีถูกจัสมินดึงขึ้นจากลำธารอย่างทุลักทุเล ร่างของเขาเซถลา น้ำเย็นไหลหยดจากเส้นผมลงมาตามใบหน้าและลำคอ เสื้อผ้าหรือก็ขาดรุ่งริ่ง เนื้อตัวเปียกโชกเลอะไปด้วยโคลน ตามแขนขาเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนจากการเดินป่าฝ่าพง เบ้าตาสองข้างเขียวช้ำเหมือนหมีแพนด้าตัวใหญ่ที่มีตุ่มแดงจากพิษแมลงกัดกลางหน้าผากราวกับเจ้าแม่กวนอิม
เรียกได้ว่า นทีอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชที่สุดในชีวิตก็ว่าได้ ไม่มีสิ่งใดในตัวเหลือเค้าของชายหนุ่มผู้หล่อเหลาในวันวานให้ได้ชื่นชมเลยสักจุด
จัสมินพยายามอดกลั้นไม่ให้หัวเราะและมองเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความห่วงใยปนเวทนา
“นี่พี่นทีบ้าไปแล้วเหรอ! ดูสภาพซิ แล้วใครบอกให้พี่เดินไปทางนั้น” จัสมินถามเสียงดุ
“ก็ ไม่รู้สิ ไม่แน่ใจว่าเป็นลันโซหรือโลตัส” นทีตอบเสียงสั่นเพราะความหนาวเย็นจากธารน้ำ “พวกนั้นบอกว่านี่เป็นทางมาที่นี่”
จัสมินส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ “โอ๊ย! พี่ลันโซกับพี่โลตัสแกล้งพี่นทีแล้วล่ะ
