ท้องฟ้ายามค่ำคืนของวันเก่าฉายเข้ามาในหัวของใครบางคนให้คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา แสงไฟสีส้มส่องลงถนนคอนกรีตชุมชนแห่งหนึ่งของเมืองหลวง สถานที่แห่งนี้หาใช่หมู่บ้านขึ้นใหม่มีบริษัทรับรองความปลอดภัย หากแต่เป็นชุมชนเก่าที่มีส่วนคล้ายกับต่างจังหวัดอยู่บ้าง สองข้างทางเลยค่อนข้างเปลี่ยวยามฟ้ามืดลง
ย้อนเหตุการณ์กลับไปในวันที่คลิปจัดฉากแพร่สะพัดไปทั่วทั้งมหาวิทยาลัย บรรเจิดและประภาพรหลังทราบข่าวจากอธิการบดีพวกเขาก็เร่งรุดเข้ามาปลอบขวัญลูกสาวอย่างรวดเร็ว
ทันทีที่เห็นบาดแผลเล็กน้อยของลดา สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนจากกังวลกลายเป็นความโลภขึ้นมาทันที
“ไม่เป็นไรนะลูกลดา พวกมันทำกับลูกขนาดนี้ได้ยังไง! คอยดูนะพ่อจะเอาเรื่องมันให้ถึงที่สุดเลย!” บรรเจิดกล่าวอย่างคนเดือดดาล
“ลดาไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะพ่อ” ลดาระบายยิ้มเพราะเข้าใจไปว่าบิดากำลังเป็นห่วงและโกรธที่มีใครมาทำร้ายตน
“ไม่ได้นะลดา แม่ไม่ยอมให้ใครมาทำอะไ
