ควีนยืนนิ่งมองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยแววตาหนักอึ้ง เธอส่ายหัวช้า ๆ แต่ไม่ใช่เพราะเวทนาสงสาร แต่ส่ายหัวให้กับละครฉากหนึ่งที่ทรายนอกจากจะดำเนินต่อแล้ว ยังใช้ประโยชน์จากการที่จัสมินเป็นคนขี้สงสารได้อย่างไร้จิตสำนึกสิ้นดี
“พอเถอะทราย” ควีนเบื่อหน่ายที่ยืนอยู่ตรงนี้เต็มที
“แกหมายความว่ายังไง ควีน” ทรายหันไปหาเพื่อนอีกคนด้วยน้ำตานองหน้า
“ละครควรจบได้แล้ว” ควีนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยก่อนหมุนตัวเดินออกจากห้องเป็นคนแรก ซึ่งเท่านี้มันก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้จัสมินได้ฉุกคิดถึงคำพูดของเธอ
“ไปกันเถอะค่ะพี่นที” จัสมินกระตุกเสื้อแฟนหนุ่มของตนเบา ๆ ทว่าน้ำเสียงกลับสั่นเครือจนนทีต้องรีบหันมาดู
“ไปกัน” นทีเอื้อมมือโอบไหล่หญิงสาวไว้ก่อนเดินตามควีนไปโดยไม่คิดจะหันกลับมามองหญิงสาวในชุดคลุมอาบน้ำเลยแม้แต่น้อย เช่นเดียวกับลันโซและโลตัสที่ทยอยออกจากห้องพักหมายเลข 7
“ดะ เดี๋ยวสิ จัสมินแกพูดมาก่อนว่าจะไม่ฟ้องฉั
