เพียงไม่กี่ชั่วโมงหลังพูดคุยกับอธิการบดีผ่านทางโทรศัพท์ อนันต์ และคามิเลีย ผู้เป็นบิดามารดาบังเกิดเกล้าของจัสมินและฝาแฝดหนุ่มก็รีบบินด่วนกลับมาทันทีด้วยเครื่องบินส่วนตัว
พวกเขาไม่ได้รีบมาเพราะความโกรธ แต่รีบมาเพราะความเป็นห่วงที่ลูกสาวคนเดียวกำลังถูกสังคมประณาม ในความคิดของพวกเขา จัสมินยังเด็กเกินไปที่จะต้องมาเจอกับเรื่องพวกนี้
ณ คฤหาสน์ของตระกูล
คนเป็นพ่อและแม่หลังเห็นว่าลูกสาวคนเดียวของตนกำลังนั่งหน้าซีดอยู่ในห้องรับแขก สิ่งแรกที่ทั้งสองทำไม่ใช่การต่อว่าแต่อย่างใด พวกเขาทำในสิ่งที่พ่อแม่ควรทำเมื่อลูกเจอกับปัญหา นั่นคือการเดินเข้ามาโอบกอดลูกสาวเอาไว้
“จัสมิน เป็นอะไรไปลูก” คามิเลียกอดจัสมินไว้แน่นราวกับกลัวว่าลูกสาวจะแตกสลายจากโลกภายนอก ส่วนนายอนันต์ก็มองลูกสาวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักแต่ก็แฝงความโกรธไว้จาง ๆ ซึ่งเขาไม่ได้โกรธเคืองจัสมิน
“ไม่ว่าใครจะว่ายังไง หรือข่าวจะออกมาแบบไ
