จัสมินที่ประสบความสำเร็จในการนำร่างไร้สติของนทีขึ้นรถได้ด้วยกำลังทิปก็คิดได้ว่าหากเอาไปส่งที่โรงพยาบาลก็กลัวว่าจะไม่เหมาะสม เลยตั้งใจพาเขากลับคฤหาสน์เพราะไม่รู้ว่าบ้านเขาอยู่ที่ไหน
แต่ล้อรถหมุนได้ไม่เท่าไร ฤทธิ์ของแอลกฮอล์ผสมกับความตื่นตระหนกที่ถูกชายฉกรรจ์อุ้มก็ปะทุขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“ปล่อยกูลงนะโว้ยยย! ไอ้พวกมิจจี้” นอกจากนทีจะตวาดเสียงดังลั่นห้องโดยสารแล้วเขายังพยายามปลดเข็มขัดนิรภัยอีกด้วย โชคดีที่เขาไม่รู้ว่ารถคันนี้ที่เปิดมันอยู่ตรงไหน ไม่งั้นคงได้มีคนโดดลงรถกลางถนน
“พี่นทีใจเย็น ๆ ก่อน” จัสมินพยายามประคองพวงมาลัย ทว่า แขนของเธอก็ถูกมหานทีปัดเข้าอย่างจังจนรถเกือบเสียหลัก “ว๊าย!”
“กูจะไปหาแม่! ปล่อยกูนะโว้ย อีแสกมเมอร์!”
“โอ้โห้! ด่าคำอื่นไม่ว่า ด่าคำนี้ขึ้นเลย!” จากกลัวว่ารถจะเกิดอุบัติเหตุกลางทางหลวงกลายเป็นโมโหจนหน้าเกือบมืด
“อีมิจจี้!!”
“ไอ้ขี้เมา!”
หนึ่งคนขับ หนึ่งคนเ
