ตอนที่ 3 อยากได้ต้องได้
2066 คำ
วันหยุดสุดสัปดาห์ในคฤหาสน์ แสงแดดส่องผ่านผ้าม่านโปร่งสีขาวกระทบกับโต๊ะอาหารหินอ่อนจาง ๆ ชุดอาหารเช้าถูกจัดเรียงอย่างประณีตอย่างกับภาพถ่ายโฆษณาของโรงแรมหกดาววางอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มทั้งสอง
โลตัส ลักษณ์บดินทร์ อัศวธาดาภิพัฒน์ ใช้ส้อมจิ้มไส้กรอกเนื้อวัวเกรดพรีเมี่ยมเข้าปากพลางอ่านข่าวหุ้นในตลาดโลกจากมือถือ ส่วน ลันโซ ลักษณ์บุรินทร์ อัศวธาดาภิพัฒน์ ก็กำลังใช้มือข้างหนึ่งคนกาแฟหอมกรุ่นในแก้วและดูสิ่งที่ตนสนใจเช่นเดียวกับแฝดคนพี่
แต๊ก แต๊ก แต๊ก
เสียงรองเท้าใส่ในบ้านของจัสมินดังตามขั้นบันไดลงมา หญิงสาวสวมชุดนอนเป็นเสื้อเชิ้ตผ้าซาตินสีชมพูอ่อนกับกางเกงสีขาวขายาวลากพื้น ปลายผมม้วนลอนเหมือนตั้งใจสวยแม้จะเป็นแค่การรับประทานอาหารมื้อเช้า
“ว่าไงแม่น้องสาวตัวดี วันนี้จะไปสร้างตำนานที่ไหนหรือเปล่า” ลันโซเอ่ยทักทายขณะยกแก้วกาแฟขึ้นจิบ
“หนูว่าจะไปช้อปปิ้งนิดหน่อยเองค่ะ ไม่ได้ตั้งใจจะไปปล้นห้างสร้างตำนานสักหน่อย” จัสมินกลอกตาส่งคืนให้พี่ชาย
“ไอ้นิดหน่อยที่ว่านี่คือเหมาทั้งห้างหรือเปล่า?” โลตัสอมยิ้ม
“พี่โลตัสคะ พี่ไม่รู้เหรอว่าโลกของผู้หญิงมันหมุนได้ด้วยการช้อปปิ้ง” จัสมินยักคิ้วตอบ
“อ่า...หมุนจริง ๆ หมุนจนบัตรเครดิตหมดวงเงิน” โลตัสแซวต่อ การพูดหยอกล้อกับน้องสาวเป็นสิ่งที่เขาชอบยิ่งกว่าอะไร
“ฮ่าฮ่า” ลันโซหัวเราะตาม
“พี่อ่ะ อย่างน้อยหนูก็มีเหตุผลในการช้อปปิ้งมากกว่าผู้ชายบางคน”
“ใคร!?” โลตัสและลันโซถามขึ้นพร้อมกัน โดยไม่ต้องนัดหมาย
“ก็พี่นที เพื่อนพวกพี่นั่นแหละ” เธอเอ่ยพลางจิบนมอัลมอนด์
“ห้ามไปยุ่งกับมัน! // ห้ามไปยุ่งกับมัน!” ฝาแฝดโวยวายพร้อมกันอีกรอบ เล่นเอาแม่บ้านที่ยืนอยู่ด้านข้างสะดุ้งโหยง
“อะไรกันคะ อยู่ดี ๆ ก็มาตะโกนห้ามพร้อมกัน ทำอย่างกับหนูจะไปขโมยบัตรเครดิตแม่”
“พี่ไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับมัน” ลันโซขมวดคิ้วแน่น
“ทำไมเหรอคะ”
“มันมีคนในใจอยู่แล้วนะจัสมิน” โลตัสเสริม
“อ๋อ พี่กลัวหนูจะแพ้ยัยลดา แม่คนพูดเพราะ หน้าตาเหมือนพรีเซนเตอร์โฆษณาแป้งเด็กนั่นน่ะเหรอ?” จัสมินทำปากยื่นปากยาว
“เปล่า ไม่ใช่” ลันโซหัวเราะ จู่ ๆ พวกเขาเห็นภาพลดาฉายขึ้นมาจากคำเปรียบเทียบของน้องสาว ก่อนเอ่ยเตือนต่อ “พี่ไม่อยากให้เธอเจ็บต่างหาก ไปยุ่งกับคนที่เขามีคนในใจแล้วมีแต่เรานั่นแหละที่เจ็บ”
“เชอะ หนูไม่สนหรอก อะไรที่หนูอยากได้หนูก็ต้องได้” จัสมินเชิดคางขึ้นอย่างเอาแต่ใจ
“เฮ้อ~” โลตัสถอนใจออกมาเพราะรู้ว่าคงห้ามน้องสาวไม่ได้
“ถอนหายใจใส่หนูทำไมอะ พวกพี่เบื่อหนูแล้วใช่ไหม”
“ไม่ ๆ ๆ” สองหนุ่มปฏิเสธพัลวัน
“หึ! หนูไปแต่งตัวดีกว่า ไม่คุยด้วยแล้ว งอน!” จัสมินลุกออกจากโต๊ะขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร็ว เธอปล่อยพี่ชายให้มองตาละห้อยไว้ทั้งแบบนั้น
“เฮ้อ~ // เฮ้อ~” ฝาแฝดถอนใจยาวเหยียดออกมาพร้อมกัน
“ทำไมแกต้องทำตามฉันด้วย” โลตัสหันไปถามลันโซ
“แกนั่นแหละที่ทำตามฉัน” ลันโซหันไปตอบโลตัส
วันหยุดสุดสัปดาห์ผ่านไปไวเหมือนมันไม่เคยมีอยู่จริง มหาวิทยาลัยกลับมาคลาคล่ำด้วยนักศึกษาตั้งแต่เช้าอีกครั้ง เพียงแต่แววตาสดใสเมื่อครั้งก้าวสู่รั่ววันแรกมันค่อย ๆ เหือดหายไปทีละนิด เว้นเสียแต่ว่าจะมีอะไรมาปลุกไฟให้มันลุกโชนเช่น... ข่าวซุบซิบนินทา
“จัสมิน...แกเห็นเว็บบอร์ดหรือยัง” ทรายลากเพื่อนมาซักถามทันทีที่เห็นหน้า
“เว็บมหาลัยเหรอ ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่”
“โอ๊ย! ไม่ใช่ ฉันพูดผิด เพจของคณะเราต่างหาก”
“ไม่อะ ฉันไม่เคยเข้าไปดู” เรียกว่าไม่สนใจเลยมากกว่าสำหรับจัสมิน เธอเคยดูมันผ่าน ๆ แต่ก็เห็นแต่ข่าวไร้สาระเที่ยวจับคู่บ้าง เกาะกระแสคนดังบ้าง
“แกต้องเข้าไปดูเดี๋ยวนี้เลย!”
“ทำไม?”
“เร็วเข้าดิ!” ทรายเห็นเพื่อนไม่เป็นเดือดไม่เป็นร้อนก็อดไม่ได้ เธอจึงหยิบมือถือเครื่องเก่าของตัวเองขึ้นมาปัดหน้าจอให้จัสมินดู
โพสต์หนึ่งจากเพจ K - Gossip Society ซึ่งดำเนินการโดยชมรมสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์กำลังเป็นกระแสจนยอดกดไลก์ขึ้นเบา ๆ แต่ยอดกดโกรธทะลุยอดทั้งหมดที่เคยมีมา
‘จัสมินปีหนึ่งสะดุดรักหรือสะดุดรุ่น? ยืนคุยรุ่นพี่วิศวะสุดฮอตกลางลาน ก่อนลดาตัวจริงโผล่เคลียร์หลังม่าน!’
#ทีมลดา #ทีมจัสมิน #รักสามเส้าKUniversity
ในโพสต์นั้นแนบสองรูปมาด้วยราวกับกำลังประจานคน
รูปแรกคือรูปจัสมินยืนฝั่งตรงข้ามโดยมีเครื่องยนต์คั่นกลางและนทีที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ
รูปที่สองคือรูปลดายืนส่งรอยยิ้มอ่อนโยนให้ชายคนเดียวกัน แถมชายคนนั้นก็ยังยกยิ้มให้ลดาเช่นกัน
ไม่ต้องบอกก็คงพอเดาได้ว่าคอมเมนต์มากแค่ไหน โดยเฉพาะพวกที่ใช้ชีวิตคนอื่นเป็นที่ระบายเพราะชีวิตตัวเองไม่มีอะไรให้ใครสนใจ...
‘พี่นทีของจริง ได้ทั้งดาวเก่า ดาวใหม่’
‘นึกว่าได้แสงมาจากไหน ที่แท้ก็จากไฟแย่งผู้’
‘ลดาแค่ยิ้มโลกก็ละลาย แต่อีกคนต้องเดินเข้าเฟรมถึงจะดัง’
‘บางคนเกิดมามีครบ ทั้งหน้า ทั้งทรัพย์ ขาดอย่างเดียว...จิตสำนึก’
ทว่าท่ามกลางคอมเมนต์วิจารณ์มากมายกลับมีเพียงคอมเมนต์จากอวตารที่ใช้รูปเถาวัลย์เท่านั้นที่ทำให้จัสมินกัดฟันแน่นจนสันกรามเด่นชัด
‘คนบางคนก็ควรอยู่ในที่ของตัวเอง มากกว่าเสนอหน้าไปยุ่งกับของของคนอื่น’
“อีนี่มันเป็นใครวะ ดูดิใช้รูปเถาวัลย์เป็นรูปอวตาร เหอะ! อีพวกไม้เลื้อยโตเองไม่เป็นต้องอาศัยเกาะเกี่ยวต้นไม้ต้นอื่นเพื่อเติบโต” จัสมินพ่นคำด่าในหนึ่งลมหายใจ
“นี่แกด่าคนแบบมีหลักการแบบนี้ได้ตั้งแต่เมื่อไร นับถือ” ควีนที่เงียบมานานชูนิ้วโป้งให้เพื่อนอย่างจริงใจ
“มันใช่เวลาไหมนังควีน” จัสมินนึกอยากหยุมหัวเพื่อนขึ้นมา
ณ อาคารเรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์
“เฮ้ย ไอ้นที นี่มึงเป็นช่างหรือเป็นตำรวจวะ ยังไม่ทันเรียนจบแม่งได้สองดาวละ” เสียงแซวจากเพื่อนร่วมห้องดังไม่หยุดนับตั้งแต่เท้าก้าวเข้าประตู
“พวกมึงหุบปากกันไปเลย” นทีขว้างปากกาใส่เพื่อน ทว่ามันก็ไม่ได้หยุดเสียงเหล่านั้นลง ในหัวของเขาไม่ได้สนใจกับคำพูดของผู้คนนัก แต่เมื่อคิดถึงลดา หญิงสาวคนเดียวที่ยืนอยู่กลางใจมันก็ทำให้เขารู้สึกร้อนรน อยากอธิบายเรื่องทั้งหมด แต่หญิงสาวก็รู้เรื่องอยู่แล้วตั้งแต่ต้น และเมื่อคิดถึงคำเตือนที่ลดาเอ่ยออกมาก่อนหน้านี้มันก็ทำให้เขาปวดหนึบในหัวใจ
“เฮ้อ...” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมายาวเหยียด
“เป็นอะไรวะไอ้นที ถ้ามึงเลือกใครไม่ได้มึงก็โยนมาให้กูสักคนก็ได้นะ”
“ไอ้พวกเหี้ยนี่” ตอนแรกว่าจะไม่คิดอะไรมากับคำพูดผู้คน แต่ดูแล้วเรื่องพวกนี้น่าจะไม่หยุดลงง่าย ๆ
“กูจะทำยังไงดีเนี้ย” เขายีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด กระทั่งถึงพักเที่ยง แทนที่จะไปโรงอาหารเช่นคนอื่น เขากลับปลีกตัวมารอดักพบกับหญิงสาวที่มีคาบเรียนตรงกับช่วงพักของเขาพอดี
“ลดา” นทีเรียกหญิงสาวสวยหวาน
“นที” ลดาขานรับพร้อมรอยยิ้ม
“คือว่าเรื่อง...” จู่ ๆ เขาก็รู้สึกกระอักกระอวนไม่รู้ว่าต้องเริ่มอธิบายจากตรงไหน
“ถ้าเป็นเรื่องในเพจ Gossip อะไรนั่น นทีก็ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอก ลดารู้ เพราะงั้นถึงได้เอ่ยเตือนไป”
“อื้ม เรารู้แล้ว” หัวใจเขาราวกับถูกบีบแน่น ถามว่าคาดหวังหรือไม่ที่จะเห็นหญิงสาวแสดงอาการไม่พอใจค่อนไปทางหึงหวงออกมา แน่นอนว่าย่อมต้องคาดหวัง แต่สำหรับความหวังดีแบบนี้มันก็...รู้สึกดีเหมือนกัน
“ต่อไปนทีเลี่ยงเด็กพวกนั้นหน่อยก็ดีนะ เห็นไหมว่ามีแต่เรื่องเสียหาย”
“อื้ม ต่อไปถ้าเราเห็น เราจะวิ่งหนีให้ไกลเลย”
“เวอร์” ลดาหัวเราะก่อนหันมองเพื่อนในห้องที่ใส่ใจพวกเธอสองคนเกินพอดี “แล้วนี่นทีไม่ไปกินข้าวเหรอ”
“คือเราอยากคุยกับลดาก่อนค่อยไปกิน” ไม่รู้ทำไม ทุกครั้งที่ได้คุยกับลดาเขาถึงได้รู้สึกสงบจนไม่อยากออกห่างแม้แต่วินาที
“เกะกะฉิบหาย!” เสียงทุ้มต่ำดังแทรกระหว่างคนสองคน ตัดห้วงอารมณ์หวานซึ้งสงบของนทีไปโดยสิ้นเชิง
“ที่อื่นไม่มีคุยกันหรือไงวะ” ลันโซเอ่ยย้ำเป็นครั้งที่สอง โดยมีโลตัสยืนมองนิ่ง ๆ
“ขอโทษ” ลดาเบี่ยงตัวหลบให้ชายหนุ่มสองคนเข้าห้องแต่โดยดี เธอมองตามแผ่นหลังกว้างของฝาแฝดก่อนหันมาหาอีกคน “งั้นเราไปเรียนก่อนนะ”
“โอเค” นทีรับคำก่อนเดินจากมา และในขณะที่เขากำลังกลัดกลุ้มเรื่องข่าวไร้สาระจากเพจเต้าข่าว เขาก็ต้องพบเรื่องประหลาดใจอีกหน
เพจ K Gossip Society – โพสต์ใหม่ตอนเที่ยงวัน
อัปเดต! จากทีมข่าวเพจ K Gossip Society จากกรณีรูปจัสมิน นิเทศฯ ปี 1 กับ พี่นที วิศวะปี 4 ทางเพจได้รับการยืนยันจากพยานแล้วว่าเป็นความเข้าใจผิด
วันนั้นน้องจัสมินแวะไปหาพี่ชายฝาแฝด พี่โลตัสและพี่ลันโซ แต่ไม่รู้ห้องจึงเข้าไปถามพี่นทีที่อยู่แถวนั้น ไม่มีเหตุการณ์โรแมนติกหรือรักสามเส้าใด ๆ ทั้งสิ้นค่ะ
พยานยืนยัน พี่ภีม รุ่นพี่วิศวะ ที่อยู่บริเวณนั้น
ขออภัยต่อทุกฝ่ายที่ได้รับผลกระทบ
#จัสมินไม่ใช่มือที่สาม #ฝาแฝดสายโหดแต่กร้าวใจ #เพจนี้กลัวพี่โลตัสกับพี่ลันโซแล้วค่ะ
“ง่าย ๆ แบบนี้น่ะเหรอ” นทีเลิกคิ้วก่อนมองประตูที่ฝาแฝดสองคนเพิ่งเดินเข้าไป
“มีเงินมันก็ดีแบบนี้” คำพูดแฝงความประชดแต่ก็โล่งใจที่ตัวเองพ้นผิดพ่นออกมาขณะก้าวขาเดินหันหลังให้คนในห้องเรียน
เหตุการณ์ก่อนหน้านั้น 1 ชั่วโมง
ปัง!
ประตูห้องชมรมสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์เปิดออกด้วยเท้าของใครบางคน
“ใครเป็นแอดมินเพจเหี้ยนี่วะ” โลตัสตะโกนถามพลางใช้ไม้เซลฟี่ชี้หน้าคนในห้อง “อย่าหนีนะมึง กูไลฟ์อยู่”
นักศึกษาหน้าละอ่อนชูมือขึ้นราวกับสองคนที่บุกเข้ามาเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจ
“พะ พวกพี่มาทำอะไรกันครับ”
“มาหาตัวคนเขียนข่าวจัสมิน พวกมึงบอกกูมาว่ามันเป็นใคร นี่คือคดีหมิ่นน้องสาวกู!” โลตัสข่มขู่อย่างชัดเจน
ทว่าทั้งห้องหลังโลตัสพูดว่ามาหาตัวคนเขียนข่าวทุกอย่างก็ตกสู่ความเงียบงัน กระนั้นสายตาของพวกเขากลับมองไปทางคน ๆ เดียวอย่างไม่รู้ตัว ซึ่งมันก็ไม่ต่างจากการชี้ตัวคนร้ายให้ตำรวจสืบคดีหมิ่นน้องสาวอันเป็นที่รัก
“มึงใช่ไหม มานี่เลย” ลันโซตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อใครบางคนที่หลบเลี่ยงสายตา “แก้ข่าวให้น้องกูเดี๋ยวนี้ น้องกูไม่ใช่คนแบบนั้น”
“แต่ว่า...” เขากลืนน้ำลายเสียงดังเอื๊อก!
“จรรยาบรรณเหรอมึง ได้!” โลตัสใกล้หมดความอดทนเต็มที
“ไอ้ภาม! มึงจะเดินจงกรมหน้าห้องหรือไง ไอ้สัส!” เขาตะโกนเรียกชายหนุ่มที่จัสมินแวะคุยระหว่างทางวันนั้นให้เข้ามาในห้อง
หลังจากภามเล่าเรื่องที่พูดคุยกับจัสมิน เพจ Gossip ก็รีบแก้ข่าวให้ทันที ดูเหมือนครั้งนี้ดาวคณะนิเทศจะรอดตัวไปได้อย่างสวยงาม แม้ว่าคอมเมนต์โพสต์แก้ข่าวจะไม่มีเลยก็ตาม
- ผู้เขียน
