“โห สภาพ แม่นางไปออกรบมาเหรอ” พศินทักเมื่อเห็นชมพูแพรเดินเข้ามาบริเวณหน้าอาคารด้วยสภาพอิดโรย
“เออ ออกศึกมา” หญิงสาวพูดแล้ววางกระเป๋าลงบนม้านั่ง ก่อนจะค่อยๆ หย่อนตัวนั่งลง
“ศึกหมอเหรอ”
“เออ”
“จริงอะ คุณหมอกินดุขนาดนี้เลยเหรอ”
“เอาเรื่องจริงหรือไม่จริง”
“จริง”
“กลางคืน 3 รอบ เช้า 1 รอบ บ่าย 1 รอบ กลางคืนอีก 2 รอบ” ชมพูแพรบอกแล้วยกมือขึ้นปิดปากหาวสีหน้าเหนื่อยล้า
“ยังไม่ตายใช่ไหมเนี่ย”
“ยัง แต่ใกล้แล้ว แล้วนี่ปลาการ์ตูนยังไม่มาเหรอ”
“ยัง แต่โทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้วแหละ วันนี้หมอเมฆมาส่ง”
“หืม ใช่เหรอ ปกติเห็นตีกันจะแย่”
“นางว่ากำลังออกจากบ้านนั่นแหละ หมอเมฆออกจากบ้านมาพอดีเลยรับมาด้วย”
“แปลกๆ” หญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะต้องนิ่วหน้าเมื่อเธอขยับตัวเร็วไปจึงทำให้ความรู้สึกระบมตรงนั้นขึ้นมาอีกครั้ง
“โถ แม่คุณ ก่อนจะห่วงเพื่อน ห่วงตัวเองก่อนเถอะ สภาพอย่างกับโดนรุมโทรม” พศินส่ายหน้าอ
