"ไอ้เชี้ยเอ๊ยมึงทำบ้าอะไรกับรักวะ!?"
"หยุดเลยนะพี่ราม!"
พรึบ
ผมเบิกตามองที่รักที่เพิ่งวิ่งเข้ามากันทอยออกจากผมที่เกือบจะได้กระชากคอมันแล้ว แต่รักดันมาขวางก่อน น้องหันกลับไปมองทอยและยื่นเสื้อคลุมให้
"ขอโทษนะทอยที่ทำให้เสื้อเปียก"
"ไม่เป็นไร"
ไอ้ทอยรับเอาเสื้อคลุมไปใส่ พร้อมกับที่รักที่หันกลับมามองผมด้วยความสงสัย
"พี่มาได้ยังไง?"
พรึบ!
"พี่ขอโทษ"
"พี่ราม"
ที่รักเอ่ยเสียงเบาขณะที่ผมกำลังกอดเธอไว้แน่น ก่อนผมจะเหลือบตามองคนที่ยังเอาแต่ยืนนิ่งอยู่ตรงหน้า ทอยสวมเสื้อคลุมและมัดมันแน่นก่อนเขาจะยกยิ้มใส่ผมอย่างอวดดี
"งั้นทอยขอตัวนะรัก"
"อือ ขอโทษจริงๆนะทอย"
"ไม่เป็นไร แต่ต้องเลี้ยงไอติมเราคืนนะ"
"ยังไม่ไปอีกเหรอวะ?"
"ถ้าพี่รามยังพูดอีกคนที่ต้องไปคือพี่นะ"
ผมถอนหายใจเสียงดังหลังโดนที่รักผลักออกเต็มแรง ผมจึงเดินเข้ามาในห้องพักของที่รักแทนพร้อมกวาดสายตามองไปทั่วทั้งห้อง เพื่อดูว่ามีอะไ
