10.23 pm.
"โทรไม่ติดแล้วอ่ะพี่ราม"
ฉันหันมองพี่รามด้วยความร้อนใจในขณะที่เรากำลังเลี้ยวเข้าซอยบ้านอาชะเอม
"ใจเย็นๆ"
"จะใจเย็นได้ไงล่ะพี่ตอนอาโทรมาน้องก็ร้องไห้อยู่ รักเป็นห่วงจะแย่แล้วเนี่ย!"
ฉันกำมือถือตัวเองแน่นก่อนจะมองไปที่บ้านหลังสุดท้ายในซอยที่กำลังเปิดไฟอยู่ และทันทีที่พี่รามจอดรถฉันก็เปิดประตูพุ่งลงจากรถทันทีจนพี่รามเรียกไว้แทบไม่ทัน ฉันวิ่งตรงเข้าไปในบ้านที่ตอนนี้มีเสียงกรีดร้องดังมาจากด้านใน และทันทีที่ฉันเปิดประตูภาพตรงหน้ามันก็ทำเอาฉันสติแตก ไอ้เหี้ยนนท์มันกำลังจิกหัวอาชะเอม และกำลังจะง้างมือตบหน้าเธอทั้งที่ตอนนี้ใบหน้าเธอมันยับเยินไปหมดแล้ว!
"ไอ้เหี้ยนนท์มึงหยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ!"
พลั่ก!
"เชี้ย!"
ไอ้นนท์มันร้องเสียงดังหลังจากโดนฉันโยนโทรศัพท์ใส่หัวพร้อมกับวิ่งเข้าไปกระชากหัวมันออกจากอาชะเอมอย่างแรงจนมันเสียหลัก
"มึงทำเหี้ยอะไรอากู!"
"โอ๊ยอีเหี้ย นี่มันเรื่องของผัวเมีย!
