[ พาร์ท : วันฟ้าใหม่ ]
วันต่อมา
ตอนนี้อาการของฉันก็ดีมากขึ้นแล้ว ต่างจากเมื่อวานราวฟ้ากับเหวเมื่อวานเป็นวันที่ฉันมีความสุขมากที่สุดแต่ก็เจ็บปวดมากที่สุดเหมือนกัน ฉันรู้สึกเหมือนร่างกายมันจะแตกเป็นเสี่ยงๆทุกครั้งที่เกิดการบีบรัดตัวด้านในท้อง ฉันนึกว่าฉันจะไม่รอดซะแล้วเพราะฉันทรมานจนแทบจะทนไม่ไหว เพิ่งจะเข้าใจวันนี้ว่าคนเป็นแม่ต้องอดทนและแข็งแกร่งเพียงไหนกว่าจะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ ในตอนนี้ฉันเข้าใจคำว่าแม่แล้ว
ส่วนลูกชายของฉันก็หน้าตาเหมือนกับพ่อของเขาไม่มีผิดเพี้ยนไม่ว่าจะ คิ้ว ตา จมูก ปาก ก็แกะออกมาจากพ่อของเขาหมด ราวกับว่าถ่ายเอกสารออกมา ฉันอุ้มท้องมาเก้าเดือนไหนจะต้องมาทนเจ็บตอนจะคลอดอีกสรุปแล้วลูกหน้าตาไม่เหมือนฉันเลยซักนิดเดียวมันน่าน้อยใจไหมล่ะ อย่างนี้น่าจะให้เฮียเพลิงเป็นคนอุ้มท้องแทนนะจะได้ภูมิใจว่าอุ้มท้องเองคลอดเองลูกก็ออกมาหน้าตาเหมือนตัวเอง
แต่ก็ชั่งมันเถอะฉันไม่ได้คิดอะไรม
