@โรงพยาบาลประจำจังหวัด
เฮียเพลิงจอดรถไว้ตรงลานจอดก่อนจะเดินเข้าไปด้านในพร้อมๆกับฉัน
“อุ้ย!!”ฉันจะดุ้งเฮือกเมื่อถูกมือปริศนาจับเอาไว้แล้วเดินไปอีกทาง
“ไปทางนี้ น้องของเธอย้ายไปอีกตึกแล้ว”คนที่คว้ามือของฉันไปก็คือเฮียเพลิงนั่นเอง ฉันลืมไปว่าตึกที่ไปเมื่อวานเป็นตึกที่รับส่งผู้ป่วยฉุกเฉิน และเป็นห้องฉุกเฉินเช่นกัน
“เฮียรู้ได้ไงว่าน้องหนึ่งย้ายไปตึกไหน”ฉันขมวดคิ้วถามพลางสาวเท้าเดินตามเฮียเพลิงไป ขาก็ยาวเดินก็เร็วฉันเลยต้องเดินกึ่งวิ่งไปด้วย
“ฉันฉลาด”คำตอบสั้นๆทำเอาฉันไม่กล้าถามต่อเลย
“....”
กึก ตุบ! จู่ๆเขาก็หยุดเดินกระทันหันแล้วหันหน้ามาทำเอาฉันที่เดินตามหลังมาชนเข้ากับหน้าอกของเขาอย่างจัง เกือบหงายหลังแหนะ
“หยุดเดินทำไมคะ?? โอ้ยย ซี๊ด!”ฉันถามพลางใช้มือลูบหัวตัวเองปอยๆ
“หมอโทรมาบอกเมื่อคืน แต่เธอหลับไปแล้วฉันเลยรับแทน”เขาพูด
“อ๋อ...”แค่นี้เนี่ยนะถึงกับต้องหยุดเดินเลยเหรอ ค่อยบอกก็ได
