“น้องหนึ่งครับ เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะครับ พรุ่งนี้จะมาหาแต่เช้าเลย”ฉันบอกกับน้องหนึ่งในขณะที่กำลังยืนเก็บของเตรียมตัวจะกลับบ้าน คุณหมอยังไม่ให้เฝ้าน้องหนึ่งอีกตามเคยรอให้แกมีอาการดีขึ้นกว่านี้อีกนิดถึงจะให้ญาติเฝ้าได้
“ครับพี่ใหม่ ขับรถกลับกันดีๆนะครับ”ฉันสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงที่แสนจะเศร้าของน้องหนึ่ง ถึงแม้ภายนอกแกจะยิ้มแย้มให้กับฉันแต่ฉันก็รู้ดีว่าแกไม่อยากให้ฉันไปไหนไกล เช่นเดียวกับฉันที่ไม่อยากไปไกลน้องหนึ่งเหมือนกัน
“พี่ไม่อยากไปไกลจากน้องหนึ่งเลย พี่อยากอยู่กับน้องหนึ่ง”ฉันเดินไปลูบหัวของน้องหนึ่งอย่างแผ่วเบา
“พี่ใหม่สัญญากับหนึ่งได้ไหมว่าพี่ใหม่จะไม่ทิ้งหนึ่งไปไหน”แกพูดเสียงเศร้าพร้อมกับดวงตาแดงก่ำ
“พี่สัญญาครับ”เราสองคนเกี่ยวก้อยสัญญากัน
“พี่ใหม่สัญญาแล้วนะครับพี่ใหม่ห้ามทิ้งหนึ่งเด็ดขาด”
“ครับ”
“รีบๆหายล่ะตัวเล็ก หายเมื่อไหร่ฉันจะพาไปเที่ยวทะเลนะอยากไปไม่ใช่เหรอ”ฉันสะบัดหน้าหัน
