ไบรอันปล่อยให้คนที่ร้องไห้จนนอนหลับไปทั้งน้ำตาซบอยู่บนอก
ของขวัญของเขาคงเหนื่อยและเพลียมากจริงๆ เมื่อคืนเธอนอนน้อยเพราะเขาเอาแต่ใจ แล้วยังต้องตื่นเช้าไปเรียนอีก
ถ้าเขาไม่ไปรับ ป่านนี้เธอคงเปียกฝนจนไม่สบายหนักกว่าเดิม
สายฝนภายนอกค่อยๆ ซาเม็ดเมื่อรถหรูเลี้ยวเข้ามาในบ้าน
เสียงเครื่องยนต์ดับลงพร้อมกับฝีเท้าแผ่วเบาของชายหนุ่มผู้กลัวว่าการเคลื่อนไหวเพียงน้อยนิดจะปลุกคนในอ้อมอกให้ตื่นจากนิทรา
เขาเปิดประตูรถอย่างแผ่วเบา ก่อนจะก้มลงช้อนร่างเล็กขึ้นแนบอกอย่างทะนุถนอม
“เกิดอะไรขึ้นคะ เสี่ย”
พดด้วงร้องถามอย่างตกใจเมื่อเห็นเจ้านายอุ้มหญิงสาวเดินเข้ามาในบ้าน
“ชู่ว... เธอหลับอยู่” ไบรอันเอ่ยเสียงเบา ดวงตายังไม่ละไปจากใบหน้าที่หลับสนิท
พดด้วงพยักหน้าเข้าใจ ไม่ซักถามต่อ
“สมชายไปรับน้องชายของเธอหรือยัง?”
“ไปแล้วค่ะ”
ไบรอันอุ้มหญิงสาวขึ้นไปชั้นบน โดยมีพดด้วงช่วยเปิดประตูให้ เมื่อหมดหน้าที่ แม่บ้
