อลิสาส่ายหน้าเบาๆ พยายามขับไล่ความรู้สึกแปลกๆ ที่ไหลวนอยู่ในอก และความร้อนผ่าวที่ไล่ขึ้นมาถึงแก้มทั้งสองข้าง
“เรียบร้อย...”
เสียงหวานเอ่ยกับตัวเองเบาๆ เมื่อจัดการเช็ดตัวช่วงบนของร่างสูงเสร็จเรียบร้อยแล้ว ส่วนช่วงล่าง...เธอเลือกแค่ปลดเข็มขัดออกให้หลวมๆเท่านั้น พอคิดจะถอดกางเกงให้ด้วยก็นึกได้ทันทีว่าคงดูอนาจารเกินไป
เธอยังอยู่ในห้องรับแขกของบ้าน ถึงแม้ช่วงเย็นพดด้วงกับสมชายจะกลับไปแล้ว แต่อลัน...น้องชายของเธอยังอยู่บนชั้นสอง หากเขาลงมาเห็นอะไรไม่เหมาะไม่ควรขึ้นมาจะลำบากกันทั้งคู่
“อือ...ของขวัญ...”
เสียงทุ้มแหบพร่าพึมพำแผ่วเบา คนเมาเริ่มได้สติ พยายามลืมเปลือกตาที่หนักอึ้งขึ้นอย่างยากลำบาก
“คุณ...ไหวไหมคะ”
อลิสารีบขยับเข้าไปประคองร่างสูงให้ลุกขึ้นนั่ง ร่างหนาเอนตัวมาแนบไหล่เธอทันที เหมือนหมดเรี่ยวแรงจะฝืน มือใหญ่ยกขึ้นมากอดเธอไว้แน่นราวกับกลัวเธอจะหายไป
“คุณคะ...ขึ้นไปนอนข้างบนดีกว่าน
