หลังจากปล่อยน้ำตาให้ไหลพรากจนพอใจ อลิสาก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ปาดหยดน้ำตาออกจากแก้ม แล้วลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำล้างหน้าล้างตาเพื่อลบล้างคราบแห่งความอ่อนแอที่ยังคงเกาะอยู่บนใบหน้า
เงาสะท้อนในกระจกทำให้เธอชะงัก
ดวงตาทั้งสองข้างบวมแดง ราวกับลูกพีชสุกจัด ปลายจมูกแดงก่ำ น้ำมูกน้ำตาเกาะเป็นคราบ สภาพของเธอในตอนนี้… แทบดูไม่ได้
อลิสาหลับตาแน่น สะบัดหัวเบาๆ ราวกับจะปัดเป่าความเจ็บปวดออกไป
เธอไม่มีเวลามานั่งเสียใจ ไม่ใช่ตอนนี้…
ในเมื่อเธอยังมีน้องชายตัวเล็กที่ต้องดูแล เธอคือเสาหลักเดียวของครอบครัว จะปล่อยให้อดีตมาฉุดดึงให้จมอยู่กับความเศร้าไม่ได้
เมื่อจัดการตัวเองเรียบร้อยแล้ว อลิสาก็สูดลมหายใจเข้าลึกอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกจากห้อง เธอเดินลงมายังห้องอาหารด้วยท่าทีสงบ แต่ภายในยังมีร่องรอยบางเบาของความหม่นเศร้าเจืออยู่ในแววตา
ที่โต๊ะอาหาร เจ้าของบ้านทั้งสอง คุณหญิงกัลยาและค
