มุกมารินมีทีท่าตกตื่น เธอเกร็งตัวและรู้สึกถึงแกนกลางของเขาที่เริ่มเขม็งเกลียว เธอกังวลว่าจะมีใครผ่านไปมามากกว่าชายกระโปรงที่ตอนนี้ถูกเลิกขึ้นจนถึงบั้นเอว มือหนาลูบไล้ไปมาบนแก้มก้นทั้งสอง รอยยิ้มจางผุดขึ้นบนมุมปากของชายหนุ่ม เขานึกไปไม่ถึงว่าเธอจะสวมจีสตริง
“คิลเลียน”
“อย่าเอะอะไป” เขาแกล้งดุด้วยเสียงกระซิบ ใบหน้าของเธอแทบจะชนกับเขาได้แล้วในตอนนี้
“ยิ่งคุณดิ้น รถก็ยิ่งสั่น คนข้างนอกเห็นจะผิดสังเกต เพราะฉะนั้นคุณต้องอยู่เฉย ๆ รู้มั้ย”
“แล้วคุณล่ะคะ เอามือออกไปนะคะคิลเลียน”
เธอนิ่วหน้าเมื่ออีกฝ่ายเริ่มรุกรานทีละน้อยด้วยการเลื่อนนิ้วลงไปตามเส้นของจีสตริงที่พาดผ่านเนินสามเหลี่ยมซึ่งเขาสัมผัสได้ถึงความเกลี้ยงเกลา แต่จุดหมายของเขาคือรอยแยกต่ำกว่านั้น หญิงสาวถึงกับสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่านายทหารเรือหนุ่มเริ่มรุกล้ำเธอด้วยปลายนิ้วอีกหน
“อา...อย่าค่ะ...ปละ...ปล่อยฉันเถอะนะคะ”
มุกมารินร้องอย่างทรม
