“ผมก็อยากรู้หมือนกันว่าถ้าได้เจอกับแม็กซิมิลเลียน เขาจะยังปิดบังอะไรอยู่อีกไหม”
“ขอร้องเถอะนะคะคิลเลียน”
เสียงของเธออ่อนลงในที่สุด แสงพร่าพรายในดวงตาสีน้ำตาลเป็นประกายหม่นลง
“อย่าทำร้ายแม็กซ์...ถึงคุณจะโกรธแค้นเรื่องคู่หมั้นของคุณยังไง แต่ขอได้โปรดอย่าใช้กำลังบังคับข่มขู่เขา”
คิลเลียนเงียบไปชั่วขณะ เขาทำเหมือนกำลังชั่งใจต่อคำพูดของหญิงสาว ท่าทีที่เปลี่ยนเป็นเว้าวอนทำให้ชายหนุ่มเริ่มอ่อนยวบ แต่แล้วเหมือนนึกอะไรได้แววตาคู่นั้นก็เปลี่ยนเป็นคมกล้าอีกครั้ง
“คืนนี้เป็นคืนแรกที่คุณกลับมาร้องเพลงที่นี่ใช่มั้ย...เป็นยังไงบ้าง?”
เขาเปลี่ยนเรื่องแต่ยังกักร่างเล็กบอบบางไว้ในแขนแกร่ง มุกมารินช้อนตามองเขา ยิ่งร่างหนาบดเบียดเข้ามาเธอก็เริ่มร้อนเหมือนช็อคโกแล็ตที่เริ่มละลาย
“ก็ดีค่ะ”
“ไม่คิดจะขอบคุณผมสักคำหรือที่ทำให้คุณกลับมาทำงานที่นี่ได้อีกครั้ง”
“ก็ได้ค่ะ...แต่บอกหน่อยได้ไหมคะว่าทำไมคุณถึงสั
