"เฮียหยุดนะคะ"
คนตัวเล็กรีบวิ่งเข้ามากอดผม เมื่อเห็นว่าพี่ชายของเธอกำลังจะชกผมอีก
"ถอยออกไป ข้าว"
เสียงตะคอกดุดัน ทำเอาคนตัวเล็กสะดุ้ง
"พอเถอะเฮียข้าวขอ"
น้องอ้อนวอนพี่ชายของเธอ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยผม น้องยังกอดผม ตอนนี้หน้าผมแนบที่อกของน้อง เสียงหัวใจของน้องเต้นแรงมาก
"ข้าวถอยไปก่อนครับ ผมดันตัวน้องออก"
แต่คนตัวเล็กไม่ยอมเอาแต่ส่ายหัว น้ำตาไหลอาบสองแก้ม
"เจ็บมากมั้ยคะ"
น้องเอามือมาลูบมุมปากของผม ที่ตอนนี้มีเลือดออกด้วย
"โธ่เว้ย"
เสียงสบถของไอ้น้ำมนต์
"ที่กูอยากบอก กูก็บอกไปหมดแล้ว มึงยังโกรธอะไรกูอีกวะ"
ผมจริงจังขนาดนี้มันยังไม่เชื่อผมอีก
"เฮียคะ ข้าวผิดเอง"
น้องกอดผมไว้แน่น น้ำตาไหลตลอด
"อย่าร้องครับ พี่ไม่เป็นไร"
ผมเช็ดน้ำตาให้คนตัวเล็ก ด้วยความทะนุถนอม
"ธุระกิจของมึงอันตราย ดูแลน้องกูดีๆด้วย"
ไอ้น้ำมนต์ นั่งลงที่โซฟาอีกตัว
"กูจะดูแลข้าวให้ดีที่สุด"
ผมกอดน้องไว้แน่น
