"ไอ้ปุณ ดึกมากแล้วกลับกันเถอะ"
หลังจากไอ้น้ำมนต์ กลับลงมาจากห้องเชื่อด
มันก็ชวนผมกลับ ใช่ไงสบายตัวแล้วหนิ
"รีบไปไหนวะ พรุ่งนี้ก็วันเสาร์"
ผมตอบมัน
"กูเมา แล้วกูก็ง่วงด้วย"
มันตอบผม
"เออจริง กูมานั่งเฝ้ามึงหลายวันละ"
ไอ้ราชพูดเสริม ผมมองหน้าพวกมัน สลับกันไปมา
"มึงจะให้กูกลับไปหาใครวะ กลับไปกูก็นอนคนเดียว คิดถึงแต่คนที่เคยอยู่ในห้องด้วยกัน"
ผมทำหน้าเศร้า ตอนนี้น้ำตาจะไหลอีกแล้ว
"แล้วมึงทำไมไม่ไปง้อ แค่นี้ก็ยอมแพ้แล้ว"
ไอ้น้ำมนต์พูด
"จะให้กูไปง้อได้ไงแม้แต่หน้ากู น้องยังไม่มองเลย"
ผมง้อน้องมาหลายวัน แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าคนตัวเล็กจะใจอ่อน ผมเลยถอยมาตั้งหลัก
"เดี๋ยวกูไปส่ง "
ไอ้น้ำมนต์ไม่พูดเปล่า ดึงแขนผมให้ลุกขึ้น
"ไอ้นี่ มึงบังคับกูเหรอ"
ผมขัดขืนมัน แต่มันก็ไม่ฟังผม มันพาผมขับรถมาที่คอนโด และปล่อยผมลง แล้วมันก็ขับออกไป
"ไอ้เพื่อนเวร"
ผมได้แต่โมโห และเดินกลับขึ้นห้องไป
แกร็ก
