“ได้สิ เดี๋ยวผมโอนเงินทั้งหมดให้แล้วกันนะ ถ้าคุณออกไปแล้วก็ฝากคีย์การ์ดไว้ที่นิติได้เลย” จิณณ์เอ่ยออกมาราวกับว่าไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่ความเป็นจริงแล้วเขาสงสารเธอไม่น้อย แต่ความสงสารมันไม่ควรจะอยู่ในสมการนี้ตั้งแต่ต้น
“ค่ะ มีเรื่องแค่นี้ใช่มั้ยคะ ฉันจะได้ไปเก็บของ” เฌอวีเอ่ยออกมาด้วยเสียงห้วน เธอไม่สนใจหรอกว่าเขาจะรู้สึกยังไง ในเมื่อเงื่อนไขต่างๆ มันจบสิ้นลงแล้ว ตอนนี้เธอกับเขาไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว
“ไม่มีแล้ว” แม้แต่คำว่าขอให้โชคดี เขาก็ยังไม่กล้าเอ่ยออกมาเลย นั่นทำให้คนที่เดินหันหลังจากไปแล้วเจ็บปวดไม่น้อยเลย เขานี่มันไร้หัวใจจริงๆ เขาเจ็บไม่เป็น แต่เป็นเธอต่างหากล่ะที่ต้องเจ็ดปวด เพราะว่าเอาหัวใจลงไปเล่นกับเขา เธออยากให้เขาออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด เธอกลัวว่าเธอจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
เพียงไม่นานเสียงประตูก็ปิดลง เขาออกไปจากที่นี่จริงๆ คนไม่มีหัวใจอย่างเขา ไม่สมควรที่เธอจะตก
