“หอมจังพี่กันต์ซักบ่อยใช่ไหมคะ แต่ก็ต้องซักแหละ ไม่งั้นน้ำลายบูดติดเต็มตัวหมูน้อยของศิ”
พูดแล้วหัวเราะน่าเอ็นดู หมอหนุ่มอยากจับมาหวดก้นนัก
“พี่กอดเจ้าลูกหมูน้อยตัวนี้ทุกคืนเลย ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เจ้าของตัวจริงจะยอมมานอนให้กอดสักที”
เขาเขยิบเข้าใกล้หยอดคำหวาน ศศิกานต์หน้าแดงโดยไม่ทราบสาเหตุเมื่อเจอประโยคนั้นเข้าให้ เธอวางตุ๊กตาหมูสีชมพูไว้ที่เดิม หลบสายตาคมหวานของเขาเป็นพัลวัน
“ลูกหมูน้อยของพี่ ถอดสิ”
เขากระซิบเสียงทุ้ม ศศิกานต์ขนลุกเกรียวกราวหันมาอีกทีก็หน้าแดงก่ำกว่าเดิม เธอกำลังคิดว่าตัวเองคิดผิดหรือคิดถูกที่ยอมให้เขาพาเข้าห้อง
“เอ่อ...” สาวน้อยอ้ำอึ้ง
“พี่รอดูอยู่นานแล้ว”
หมอหนุ่มเริ่มต้อนด้วยชั้นเชิงที่เหนือกว่า สาวน้อยไม่ใช่ไม่รู้ แต่ไม่รู้จะทำตัวเช่นไร ได้แต่มองชายหนุ่มตรงหน้าตาปริบๆ มือใหญ่เริ่มปลดกระดุมเสื้ออีกฝ่ายออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น รอดูปฏิกิริยาของสาวน้อย เขากลัวว่า
