“น้องบัวคะ พี่ขอโทษเรื่องเมื่อวาน”
จู่ๆ เขาเอ่ยขอโทษแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย
“เรื่องอะไรคะ บัวจำไม่ได้แล้ว”
พลอยชมพูเลิกคิ้วเรียวสวยเป็นเชิงถาม ใบหน้าสวยใสไร้แวว เสแสร้งแต่อย่างใด
“เรื่องที่พี่หักห้ามใจไม่อยู่”
เขาพูดก็จริง... แต่สายตามองริมฝีปากอวบอิ่มไม่วาง ชายหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผากเมื่อรำลึกถึงว่ามันช่างหวานขนาดไหน
“พี่ดินเสียใจเหรอคะที่ต้องหมั้นกับบัว”
พลอยชมพูถามตรงๆ ตามความต้องการของหัวใจ
“พี่ต่างหาก ที่ไม่คู่ควร น้องบัวต้องจำใจหมั้นกับพี่ แต่พี่ทำให้น้องบัวเสียหาย พี่เป็นลูกผู้ชายพอที่จะรับผิดชอบการกระทำทุกอย่าง”
เขาเจียมตัวเสมอว่าเป็นเพียงผู้อาศัยแม้ทรงศักดิ์จะรักเหมือนลูกชาย แต่เขาระลึกถึงบุญคุณของทรงศักดิ์ที่เมตตาเขากับมารดาเสมอ หากไม่เช่นนั้น ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าชีวิตจะเป็นเช่นไร สักวันเขาจะต้องสะสางเรื่องที่ค้างคาใจให้ได้ แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลานั้น
“ถ้าพ
