43

1429 คำ

เสียงติดจะขรึมเหมือนอารมณ์ไม่ดีเสียหนักหนานั้นทำให้        ศศิกานต์แอบย่นจมูก เขาอารมณ์ไหนนี่ เมื่อกี้ยังดีๆ อยู่เลย หรือว่าวันนี้รับคำไข้เยอะไป เธอไม่ได้มาช่วยเขาเหมือนอย่างเคย เขาเองเป็นคนบอกว่าเธอมาก็ป่วนมากกว่าจะช่วย เลยไม่มาช่วยซะเลยให้อยู่กับพิมพ์ใจสองคน สาวน้อยตะเกียกตะกายลงจากเตียง รีบเข้าไปเปลี่ยนชุดในห้องอีกด้าน ครู่หนึ่งจึงออกมา พอออกมาก็เจอเขายืนรออยู่ “ไม่มีอะไรผิดปกติ เดี๋ยวพี่ไปส่ง” เขาเดินนำไปก่อนเมื่อเก็บของต่างๆ เสร็จเรียบร้อย เธอคิดว่าเขาคงทำงานหนักเลยหงุดหงิด ตลอดทางศศิกานต์ไม่กล้าพูดหรือถามอะไร เพราะเห็นหน้าเคร่งขรึมของเขา สำหรับหมอหนุ่มนั้นเขาต้องเคร่งขรึมเอาไว้ ไม่อยากให้เธอรู้ความในใจมากนัก ยิ่งถ้าเธอรู้ว่าเขาจินตนาการอะไรไปตอนที่ตรวจเธอ ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน รอให้ถึงเวลาก่อน ไม่รอดแน่ยัยลูกน้อย! ตอนนี้ต้องอดใจเอาไว้... เธอช่างน่ากลืนกินเสียยิ่งกว่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม