นึกถึงคำพูดของมารดาเมื่อสมัยเด็กๆ ท่านเคยบอกว่า... ไม่ว่าคนอาชีพใดๆ ก็ต้องบริโภคข้าวเป็นอาหารมื้อหลัก ดังนั้นข้าวจึงเป็นอาหารที่สำคัญสำหรับคนไทย
แม้จะทำสวนยางพาราหรือสวนปาล์มมีรายได้มากมายแต่ต้องกินข้าว ดังนั้นหากทำให้ครบทุกสิ่งอย่าง ครอบครัวจะพออยู่พอดี ทั้งปลูกพืชผักสวนครัว ผลไม้ หรือเลี้ยงสัตว์ไว้บริโภคจัดสรรพื้นที่ให้ลงตัว เน้นปรัชญาแบบเศรษฐกิจพอเพียง ชีวิตก็จะไม่ลำบาก
การอยู่ในชนบทอากาศดีสดชื่นสูดลมหายใจได้เต็มปอด ไม่ต้องดิ้นรนกับสิ่งของฟุ้งเฟื้อ สิ่งของภายนอกที่ฉาบฉวย ชีวิตคนเรามีแค่นี้ไม่กี่ปีก็ต้องจากโลกนี้ไปแล้ว
หากตอนมีชีวิตอยู่ได้ทำประโยชน์อันใดเอาไว้ให้คนรุ่นหลัง หรือบนผืนแผ่นดินนี้บ้าง ถือว่าเกิดมาไม่เสียชาติเกิด
พลอยชมพูชี้ซังข้าวที่โชยกลิ่นหอมไปทั่วบริเวณ เขาเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัยก่อนได้คำตอบที่น่าเอ็นดูยิ่ง และทำให้เขาตระหนักว่าเธอก็ยังมีความเป็นเด็กอยู่มากโข
“พี่ดิน
