เขาควรจะชนะสิ ชนะแม่ผู้หญิงปากดีที่ฝากรอยนิ้วมือเอาไว้บนหน้าหล่อๆ ของเขาเมื่อสองปีที่ผ่านมา แต่ทำไม... ทำไมยิ่งคิดว่าตัวเองจะชนะกลับยิ่งดูเหมือนจะถอยหลังพ่ายแพ้ไปเสียทุกขณะ เงินก็เสีย ถุงยางก็แตก แถมยัง... อยากกินแม่นี่ราวกับถูกทำเสน่ห์ใส่
“คุณ... มันคือหายนะดีๆ นี่เอง ผมไม่น่ายุ่งเกี่ยวกับคุณตั้งแต่แรกเลย”
หยาดน้ำตาใสๆ ไหลลงมาอาบแก้ม กลีบปากบวมเจ่อที่ถูกเขาจูบมานับครั้งไม่ถ้วนเม้มแน่นเข้าหากัน ริชาร์ดเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ซึ่งแน่นอนว่ามันคือความสงสารครั้งแรกในชีวิตหนุ่มที่เกิดขึ้นกับน้ำตาของอิสตรี
“ผมจะรอให้คุณมีสติมากกว่านี้ แล้วเราจะคุยกัน”
เขาปล่อยมือจากต้นแขนของหล่อน และถอยหลังหนี ตอนนี้เครียดจนหน้าตาแดงก่ำ ใจหนึ่งก็อยากจะฟัดร่างอวบอิ่มตรงหน้าต่อ แต่อีกใจหนึ่งก็รู้ดีว่างานสำคัญมากกว่าแค่ไหน รอให้หล่อนมีสติมากกว่านี้แล้วทุกอย่างคงจะคลี่คลายได้ง่ายขึ้น
“รอชชี่...”
“อย่าเรียกผมแบ
