“คนใหม่สิท่า”
ลีลาวดีค่อยๆ ช้อนตาขึ้นมองคู่สนทนา แล้วก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความตื่นตะลึง
“ทะ ท่าน... ประธาน”
ชายหนุ่มระบายยิ้มบางๆ ยกมือขึ้นกอดอกของตัวเอง
“สวัสดีสาวน้อย เรียกฉันว่าบรูซ คาร์ตัน”
“เอ่อ ค่ะท่านประธาน ดิฉันทำงานเสร็จแล้ว ขอตัวนะคะ”
เมื่อเห็นเขาพยักหน้ารับทราบแล้ว หล่อนจึงรีบโค้งศีรษะลงและเดินออกไปจากห้องทันที จากนั้นก็เดินไปหลบมุมหายใจระรัว
“ทำไม... ทำไมผู้ชายคนนี้ทำให้ฉันนึกถึงคุณนะ รอชชี่...”
‘สวัสดีสาวน้อย เรียกฉันว่าบรูซ คาร์ตัน’
บรูซ คาร์ตัน? นี่เขาเป็นอะไรกับริชาร์ด คาร์ตันกัน พี่น้อง? ไม่ใช่หรอก ไม่มีทางเป็นไปได้ เขาไม่ได้มีความเหมือนกันสักนิด ใช่... พวกเขาหล่อลากดินเหมือนกัน แต่ความเหมือนกันไม่มีเลย ริชาร์ดมีนัยน์ตาสีทองแผดเผา แต่บรูซ คาร์ตันมีนัยน์ตาสีน้ำเงินเข้ม
“ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เธอคิดมากไปเองหนูเล็ก ไม่มีทางที่โลกจะกลมขนาดนั้นหรอก”
หญิงสาวบอกตัวเอ
