“ผมขาดคุณไม่ได้... หนูเล็ก ผมขาดคุณไม่ได้”
“รอชชี่...”
“คุณก็เห็นใช่ไหม... เห็นความหิวกระหายของผมที่มีต่อคุณแล้วใช่ไหม มันไม่เคยลดน้อยลงเลย ไม่ว่าผมกับคุณจะนอนด้วยกันมากี่ครั้ง”
“รอชชี่...”
หล่อนทำได้แค่ครางเรียกชื่อของผู้ชายตัวโตตรงหน้าเท่านั้น
“ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจะต้องเป็นคุณ... สิ่งเดียวที่ผมรู้ก็คือ... ร่างกายของผมโหยหาแต่คุณ หนูเล็ก อย่าจากผมไปไหนอีกนะ”
อ้อมแขนของเขารัดรอบร่างของหล่อนแนบแน่น หล่อนร้องไห้อย่างต่อเนื่อง สับสนไปหมด ใจหนึ่งก็อยากอยู่กับเขา แต่อีกใจหนึ่งก็กลัวว่าถ้าเขารู้ว่าหล่อนท้อง ลูกจะถูกพรากไป
“แล้วอีกนานไหมคะ... กว่าคุณจะหยุดต้องการฉัน”
เขาส่ายหน้า นัยน์ตาลึกลับอ่านไม่ออก
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้เพียงแต่ว่า... ตอนนี้ผมยังมองไม่เห็นวันนั้นเลย”
ลีลาวดียิ้มเศร้าๆ
“ค่ะ ฉันจะอยู่กับคุณ... จนกว่าคุณจะเบื่อ”
ซึ่งแน่นอนว่าคงอีกไม่กี่เดือน ท้องของหล่อนคงยัง
