ลีลาวดีรีบเช็ดน้ำตาจนแห้งเมื่อเห็นริชาร์ดเดินยิ้มกริ่มเข้ามาหาที่เตียง จากนั้นก็พยายามจะลุกขึ้นนั่งแต่ริชาร์ดรีบวิ่งเข้ามาประคองเอาไว้ด้วยความห่วงใยเสียก่อน
“ระวังหน่อยสิครับ หนูเล็ก คุณไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะครับ”
หล่อนฝืนยิ้มพยายามปรับสีหน้าให้ดูเป็นปกติที่สุด
“ฉันสบายดีค่ะ”
ริชาร์ดก้มลงจูบหน้าผากมนแผ่วเบา พลางตัดพ้อ
“ทำไมไม่บอกผมล่ะว่าท้อง เก็บเงียบเอาไว้ทำไมครับ หรือว่าตั้งใจจะเซอร์ไพรส์ผม”
คนตัวโตหัวเราะอารมณ์ดีเป็นที่สุด ทั้งกอดทั้งจูบภรรยาโดยไม่อายสายตาของพยาบาลที่เดินกันไปมาในห้องฉุกเฉิน ร้อนถึงบรูซต้องเตือนสติ
“พี่รอชชี่ครับ... คนมองกันใหญ่แล้ว”
“พี่ลืมตัวไปหน่อย”
ริชาร์ดยอมปล่อยลีลาวดีออกจากอ้อมแขน แต่ก็ยังกุมมือเอาไว้ตลอดเวลา พลางหันไปแนะนำบรูซกับภรรยาของตัวเอง
“หนูเล็กรู้จักน้องชายของผมเอาไว้หน่อยนะ เจ้าบรูซ... บรูซ คาร์ตัน”
ลีลาวดีฝืนยิ้มและยกมือไหว้ ในขณะที่บรูซส่า
